Σε μια πόρτα που ‘χει κλείσει
Ήρθες πάλι και χτυπάς
Μα τα φώτα αναμμένα
Δεν τα άφησα για μας
Η ζωή σου
Άδειο τρένο
Σε σταθμούς δεν σταματάς
Τσάμπα ήδη το ταξίδι
Μα σελίδα δεν γυρνάς
Κρίμα που δεν με ξεχνάς
Κι όπως ήμουν μ’ αγαπάς
Μα δες μιαν άλλη
Σε κοιτάζει κι απορεί
Που σ’ αγάπησε πολύ
Κρίμα που δεν με ξεχνάς
Κι ό,τι έχασες ζητάς
Μα για μένα η νίκη
Έχει γεύση πιο πικρή
Κι απ’ του Ιούδα το φιλί
Θα τα λέμε όταν τύχει
Πότε φίλοι
Πότε εχθροί
Σε τυχαίες συναντήσεις
Να ξυπνάνε κι αναμνήσεις
Η ζωή σου άδειο τρένο
Που το πήρα μια βραδιά
Είχα ναύλο πληρωμένο
Για μια στάση πιο μετά
|
Se mia pórta pu ‘chi klisi
Ήrthes páli ke chtipás
Ma ta fóta anamména
Den ta áfisa gia mas
I zoí su
Άdio tréno
Se stathmus den stamatás
Tsába ídi to taksídi
Ma selída den girnás
Kríma pu den me ksechnás
Ki ópos ímun m’ agapás
Ma des mian álli
Se kitázi ki apori
Pu s’ agápise polí
Kríma pu den me ksechnás
Ki ó,ti échases zitás
Ma gia ména i níki
Έchi gefsi pio pikrí
Ki ap’ tu Iuda to filí
Tha ta léme ótan tíchi
Póte fíli
Póte echthri
Se tichees sinantísis
Na ksipnáne ki anamnísis
I zoí su ádio tréno
Pu to píra mia vradiá
Icha navlo pliroméno
Gia mia stási pio metá
|