|
Αν με ρωτούσανε τι θα ‘θελα να κάνω,
που θα ‘θελα να είμαι, τι θα ‘θελα να γίνει,
θα έλεγα, μαζί σου, και παίρνω την ευθύνη,
απ’ όσα έχω ζήσει εσύ μου έχεις μείνει.
Ξανά να με πληγώσεις,
να ζήσω ακόμα μια φορά τα ψέματά σου αληθινά,
αντέχω κι άλλη μαχαιριά για να μου δώσεις,
ξανά να σ’ αγκαλιάσω,
μαζί σου να ονειρευτώ για μια στιγμή, ένα λεπτό,
και δε με νοιάζει αν χαθώ όταν σε χάσω.
Αν με ρωτούσανε τι έχω στο μυαλό μου,
τι θέλω, τι ζητάω στην κάθε μου τη λέξη,
θα έλεγα, εσένα, χωρίς καμία σκέψη,
γιατί είσαι η μόνη που τόσο έχω λατρέψει.
Ξανά κι ας με πληγώσεις,
να ζήσω ακόμα μια φορά τα ψέματά σου αληθινά,
αντέχω κι άλλη μαχαιριά για να μου δώσεις,
ξανά να σ’ αγκαλιάσω,
μαζί σου να ονειρευτώ για μια στιγμή, ένα λεπτό,
και δε με νοιάζει αν χαθώ όταν σε χάσω.
|
An me rotusane ti tha ‘thela na káno,
pu tha ‘thela na ime, ti tha ‘thela na gini,
tha élega, mazí su, ke perno tin efthíni,
ap’ ósa écho zísi esí mu échis mini.
Ksaná na me pligósis,
na zíso akóma mia forá ta psématá su alithiná,
antécho ki álli macheriá gia na mu dósis,
ksaná na s’ agkaliáso,
mazí su na onireftó gia mia stigmí, éna leptó,
ke de me niázi an chathó ótan se cháso.
An me rotusane ti écho sto mialó mu,
ti thélo, ti zitáo stin káthe mu ti léksi,
tha élega, eséna, chorís kamía sképsi,
giatí ise i móni pu tóso écho latrépsi.
Ksaná ki as me pligósis,
na zíso akóma mia forá ta psématá su alithiná,
antécho ki álli macheriá gia na mu dósis,
ksaná na s’ agkaliáso,
mazí su na onireftó gia mia stigmí, éna leptó,
ke de me niázi an chathó ótan se cháso.
|
