Όποιος με κοιτά πιστεύει απλά
Πως είμαι τόσο τυχερή
Που δεν θα έπρεπε ποτέ
Να νιώσω λύπη
Μα όσοι με κοιτούν
Απλά κοιτούν
Στην επιφάνια κολλούν
Και αγνοούν
Αυτό που αληθινά μου λείπει
Πως χωρίς εσένα είν’ η ζωή μου βαρετή
Μοιάζει με Έργο που δε βρίσκει θεατή
Και η μοναξιά μοιάζει με θάνατο αργό
Να ΄ξερες πόσο ανάγκη έχω να σε δω
Για αυτό…
Κάθε μέρα όλη μέρα περιμένω
Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω
Στολισμένη απ΄ τα Χριστούγεννα βιτρίνα
Έμεινα για σένα μέχρι Μάη μήνα
Κάθε μέρα όλη μέρα περιμένω
Μου είπανε να σε ξεχάσω, μα επιμένω
Ντύθηκα, στολίστηκα γιατί πιστεύω
Θα ΄ρθεις και θα μου χτυπήσεις να κατέβω
Πίσω απ΄ το χαμογελό μου
Εγώ μονάχα ξέρω και ο Θεός
Το τι περνώ και το σταυρό
Που κουβαλάω
|
Όpios me kitá pistevi aplá
Pos ime tóso ticherí
Pu den tha éprepe poté
Na nióso lípi
Ma ósi me kitun
Aplá kitun
Stin epifánia kollun
Ke agnoun
Aftó pu alithiná mu lipi
Pos chorís eséna in’ i zoí mu varetí
Miázi me Έrgo pu de vríski theatí
Ke i monaksiá miázi me thánato argó
Na ΄kseres póso anágki écho na se do
Gia aftó…
Káthe méra óli méra periméno
Mu ipane na se ksecháso, ma epiméno
Stolisméni ap΄ ta Christugenna vitrína
Έmina gia séna méchri Mái mína
Káthe méra óli méra periméno
Mu ipane na se ksecháso, ma epiméno
Ntíthika, stolístika giatí pistevo
Tha ΄rthis ke tha mu chtipísis na katévo
Píso ap΄ to chamogeló mu
Egó monácha kséro ke o Theós
To ti pernó ke to stavró
Pu kuvaláo
|