Πες μου μάνα μήπως ξέρεις
σε τι έχω αμαρτήσει
και από μικρό παιδάκι
μ’ έχει η μοίρα τυραννήσει
Ξέρω καλά το τέλος μου
πόσο θλιμμένο θα `ναι
αφού με στεναγμούς ξυπνώ
και με το αχ κοιμάμαι
Μήπως μάνα ξεπληρώνω
τις ζημιές που κάναν άλλοι
και ξεσπάει η κατάρα
στο δικό μου το κεφάλι
Ξέρω καλά το τέλος μου
πόσο θλιμμένο θα `ναι
αφού με στεναγμούς ξυπνώ
και με το αχ κοιμάμαι
Με έχει ο πόνος αρρωστήσει
στο κρεβάτι μου καρφώσει
έτσι άρχισε η ζωή μου
έτσι μάνα θα τελειώσει
|
Pes mu mána mípos kséris
se ti écho amartísi
ke apó mikró pedáki
m’ échi i mira tirannísi
Kséro kalá to télos mu
póso thlimméno tha `ne
afu me stenagmus ksipnó
ke me to ach kimáme
Mípos mána ksepliróno
tis zimiés pu kánan álli
ke ksespái i katára
sto dikó mu to kefáli
Kséro kalá to télos mu
póso thlimméno tha `ne
afu me stenagmus ksipnó
ke me to ach kimáme
Me échi o pónos arrostísi
sto kreváti mu karfósi
étsi árchise i zoí mu
étsi mána tha teliósi
|