|
Είν΄η ζωή σαν τον έρωτα απρόβλεπτη
αλλού την πας και αλλού σε πηγαίνει αυτή
Μη με ξυπνάς τώρα που τ΄όνειρό μου ζω
μη με τραβάς άσε με ν΄απογειωθώ
Βαρέθηκα ό,τι φτιάχνω να μου χαλάει
και τ΄όνειρο δευτερόλεπτα να κρατάει
βαρέθηκα να΄μαι στο τέλος της ουράς
να σκέφτομαι μόνο εγώ πάντοτε για μας
Πάει πάει πάει πέφτει κάτω η χαρά και σπάει
άλλη μια νύχτα που δύσκολα περνάει
Πάει πάει πάει θα περάσει όμως που θα πάει
κι η ζωή είναι ωραία όταν σου γελάει
Είν΄η ζωή σαν τον έρωτα απρόβλεπτη
σαν μια ζαριά που δεν ξέρεις αν θα σου βγει
το μέλλον μου φτιάχνω μες στο κεφάλι μου
σαν τραγικός ήρωας ζω στην πλάνη μου
Η μάνα μου τι μου είπε θυμήθηκα
μ΄ανάδρομο τον Ερμή γεννήθηκα
μικρό παιδί σ΄ένα κόσμο που γέρασε
είδε ο Θεός τ΄όνειρό μου και γέλασε
|
In΄i zoí san ton érota apróvlepti
allu tin pas ke allu se pigeni aftí
Mi me ksipnás tóra pu t΄óniró mu zo
mi me travás áse me n΄apogiothó
Oaréthika ó,ti ftiáchno na mu chalái
ke t΄óniro defterólepta na kratái
varéthika na΄me sto télos tis urás
na skéftome móno egó pántote gia mas
Pái pái pái péfti káto i chará ke spái
álli mia níchta pu dískola pernái
Pái pái pái tha perási ómos pu tha pái
ki i zoí ine orea ótan su gelái
In΄i zoí san ton érota apróvlepti
san mia zariá pu den kséris an tha su vgi
to méllon mu ftiáchno mes sto kefáli mu
san tragikós íroas zo stin pláni mu
I mána mu ti mu ipe thimíthika
m΄anádromo ton Ermí genníthika
mikró pedí s΄éna kósmo pu gérase
ide o Theós t΄óniró mu ke gélase
|
