|
Όταν μεγάλωνε θα ήταν ο καιρός
για να μιλά μ’ αυτά τα λόγια τα ωραία
Του ’παν πως θα ’τανε αυτός ο αρχηγός
κι όλο μεγάλωνε μαζί του κι η παρέα
Ήταν ψηλός και τα κορίτσια στη γωνιά
τον περιμέναν να γυρίσει κάθε βράδυ
Τ’ αγόρια ζήλευαν κι έλεγε η γειτονιά
πως ήταν πρώτος στη φωτιά και στο σημάδι
Μαχαίρι κάρφωσαν στην πλάτη του μικρό
κι ήταν μέρα μεσημέρι στην πλατεία
Από βραδύς τον είχαν κάνει αρχηγό
κι αυτός ρωτούσε αν θα τον γράψει η ιστορία
|
Όtan megálone tha ítan o kerós
gia na milá m’ aftá ta lógia ta orea
Tu ’pan pos tha ’tane aftós o archigós
ki ólo megálone mazí tu ki i paréa
Ήtan psilós ke ta korítsia sti goniá
ton periménan na girísi káthe vrádi
T’ agória zílevan ki élege i gitoniá
pos ítan prótos sti fotiá ke sto simádi
Macheri kárfosan stin pláti tu mikró
ki ítan méra mesiméri stin platia
Apó vradís ton ichan káni archigó
ki aftós rotuse an tha ton grápsi i istoría
|
