Είναι στιγμές που θέλω να σ’ αφήσω
Όχι πως θέλω να σ’ εκδικηθώ
Μα σαν παιδάκι να σε τιμωρήσω
Μήπως και βάλεις μια σταλιά μυαλό
Είναι στιγμές που πάλι μετανιώνω
Κι ότι μου κάνεις σου τα συγχωρώ
Μα τα σπασμένα σου εγώ πληρώνω
Και ώρες ώρες πια δε σε μπορώ
Πως μπερδεύτηκα κι ερωτεύτηκα
Χείλη ψεύτικα να φιλώ
Πως μπερδεύτηκα και μαγεύτηκα
Λάθος έκανα μα όμως σ’ αγαπώ
Είναι στιγμές που θέλεις ψυχολόγο
Γιατί φωνάζεις πόσο μ’ αγαπάς
Κι άλλες στιγμές χωρίς κανένα λόγο
Κάνεις σκηνές και μου αντιμιλάς
Να έχεις χάρη που σε θέλω τόσο
Αλλιώς θα σου’ δειχνα ποια είμ’ εγώ
Μα όπως πάει δε θα τη γλιτώσω
Θάλασσα θα’ σαι και θα ναυαγώ
|
Ine stigmés pu thélo na s’ afíso
Όchi pos thélo na s’ ekdikithó
Ma san pedáki na se timoríso
Mípos ke vális mia staliá mialó
Ine stigmés pu páli metanióno
Ki óti mu kánis su ta sigchoró
Ma ta spasména su egó pliróno
Ke óres óres pia de se boró
Pos berdeftika ki eroteftika
Chili pseftika na filó
Pos berdeftika ke mageftika
Láthos ékana ma ómos s’ agapó
Ine stigmés pu thélis psichológo
Giatí fonázis póso m’ agapás
Ki álles stigmés chorís kanéna lógo
Kánis skinés ke mu antimilás
Na échis chári pu se thélo tóso
Alliós tha su’ dichna pia im’ egó
Ma ópos pái de tha ti glitóso
Thálassa tha’ se ke tha nafagó
|