Κάποιες φορές νοιώθω που λες πως όταν πιω
Λάθη του χτες και ενοχές τα συγχωρώ
Δεν μπορώ και πάλι να ησυχάσω
πόσο δύσκολο είναι να ξεχάσω
Και δεν θα σου κρυφτώ
με πονάει το αντίο
Απόψε φέρτε μου να πιω
Και άστε με να παρασυρθώ
Μπρος στα σκαλιά του να βρεθώ χωρίς εγωισμό
Και όσα δεν τολμούσα να τα πω
Απόψε φέρτε μου να πιω
Και αφήστε με να ξεχαστώ
Γιατί δεν έπρεπε να πω
Αντί για σ’ αγαπώ, αντίο
Κάποιες φορές, νοιώθω που λες, πως όταν πιω
Κλείνω πληγές, σβήνω φωτιές και επιζώ
Πως αλλιώς,
Πως να με ξεγελάσω, πως το λάθος που έκανα να αλλάξω
Και δεν θα σου κρυφτώ
με πονάει το αντίο
|
Kápies forés niótho pu les pos ótan pio
Láthi tu chtes ke enochés ta sigchoró
Den boró ke páli na isicháso
póso dískolo ine na ksecháso
Ke den tha su kriftó
me ponái to antío
Apópse férte mu na pio
Ke áste me na parasirthó
Bros sta skaliá tu na vrethó chorís egismó
Ke ósa den tolmusa na ta po
Apópse férte mu na pio
Ke afíste me na ksechastó
Giatí den éprepe na po
Antí gia s’ agapó, antío
Kápies forés, niótho pu les, pos ótan pio
Klino pligés, svíno fotiés ke epizó
Pos alliós,
Pos na me ksegeláso, pos to láthos pu ékana na allákso
Ke den tha su kriftó
me ponái to antío
|