|
Το κατάλαβα, το κατάλαβα
Μόλις είδα τα δυο μάτια που έσταζαν φωτιά
Τότε το ‘νιωσα κι ας μην το ‘θελα
Τα μεγάλα σου τα λόγια γίναν θάλασσα
Κι είμαι μέσα εγώ, πάντα μέσα εγώ
Τα μεγάλα μου τα βάθη να τα κολυμπώ
Να ‘χε η βραδιά φεγγάρι, να ‘χε κι ουρανό
Να ‘χα κι ένα μαξιλάρι για να τα κοιτώ
Να ‘σουνα το μαξιλάρι πάνω ν’ ακουμπώ
Στα μαλλιά μου ένα χάδι να ‘σουνα ζεστό
Μην κουράζεσαι, μην κουράζεσαι
Τις μεγάλες εξηγήσεις ποιος τις άντεξε
Μην ξοδεύεσαι, δεν χρειάζεται
Οι σιωπές θα πουν τη λέξη που δε λέγεται
Κι είμαι μέσα εγώ, πάντα μέσα εγώ
Κι είναι η μοναξιά μου φάρος και την κατοικώ
Να ‘χε η βραδιά φεγγάρι, να ‘χε κι ουρανό
Να ‘χα κι ένα μαξιλάρι για να τα κοιτώ
Να ‘σουνα το μαξιλάρι πάνω ν’ ακουμπώ
Να σε πιάσω απ” το χέρι και να κρατηθώ
|
To katálava, to katálava
Mólis ida ta dio mátia pu éstazan fotiá
Tóte to ‘niosa ki as min to ‘thela
Ta megála su ta lógia ginan thálassa
Ki ime mésa egó, pánta mésa egó
Ta megála mu ta váthi na ta kolibó
Na ‘che i vradiá fengári, na ‘che ki uranó
Na ‘cha ki éna maksilári gia na ta kitó
Na ‘suna to maksilári páno n’ akubó
Sta malliá mu éna chádi na ‘suna zestó
Min kurázese, min kurázese
Tis megáles eksigísis pios tis ántekse
Min ksodevese, den chriázete
I siopés tha pun ti léksi pu de légete
Ki ime mésa egó, pánta mésa egó
Ki ine i monaksiá mu fáros ke tin katikó
Na ‘che i vradiá fengári, na ‘che ki uranó
Na ‘cha ki éna maksilári gia na ta kitó
Na ‘suna to maksilári páno n’ akubó
Na se piáso ap” to chéri ke na kratithó
|
