Ένας ουρανός σαν αγκαλιά
ένας ήλιος που χαμογελά
Πήρα απ’ τη θάλασσα το χρώμα που φορά
Κι έβαψα γαλάζια την παλιά μου μοναξιά
Σου λέω
ήρθες και μου άλλαξες για πάντα τη ζωή
χάνομαι στο πρώτο μας φιλί
μες τα μάτια σου τελειώνει απόψε η λογική
κι όλα αρχίζουν πάλι απ την αρχή
Και στ’ ορκίζομαι μωρό μου
δεν φοβάμαι τώρα πια
παίρνω φόρα και βουτάω στης καρδιάς μου τα βαθιά
Σου τ’ ορκίζομαι ψυχή μου
κάθε μέρα που θα ρθει
θα ‘χει πάντοτε τη γεύση απ’ το πρώτο μας φιλί
απ’ το πρώτο μας φιλί
απ’ το πρώτο μας φιλί
Άφησα στο χτες τη συννεφιά
κι ότι μου ματώνει την καρδιά
κλείδωσα τις νύχτες της ατέλειωτης σιωπής
κι άνοιξα την πόρτα άγγελέ μου για να μπεις
|
Έnas uranós san agkaliá
énas ílios pu chamogelá
Píra ap’ ti thálassa to chróma pu forá
Ki évapsa galázia tin paliá mu monaksiá
Su léo
írthes ke mu állakses gia pánta ti zoí
chánome sto próto mas filí
mes ta mátia su telióni apópse i logikí
ki óla archízun páli ap tin archí
Ke st’ orkízome moró mu
den fováme tóra pia
perno fóra ke vutáo stis kardiás mu ta vathiá
Su t’ orkízome psichí mu
káthe méra pu tha rthi
tha ‘chi pántote ti gefsi ap’ to próto mas filí
ap’ to próto mas filí
ap’ to próto mas filí
Άfisa sto chtes ti sinnefiá
ki óti mu matóni tin kardiá
klidosa tis níchtes tis atéliotis siopís
ki ániksa tin pórta ángelé mu gia na bis
|