|
Μια νύχτα που βρεθήκαμ’ αγκαλιά
πως μας κοιτούσε το φεγγάρι,
το βλέπαμε χωρίς μιλιά
κι έλεγε εκείνο “τι ζευγάρι”.
Χωρίς φιλιά, περνούν οι ώρες όλο μυστήριο
και σμίγουν άφωνοι οι πόθοι
και κάνει η νύχτα το κριτήριο
για το φιλί που δεν εδόθη.
Τα χείλια δεν αλλάξανε φιλιά
μα οι ψυχές μας, στο σκοτάδι,
τις δυο καρδιές κάναν φωλιά
και χόρτασαν φιλί και χάδι.
Χωρίς μιλιά, περνούν οι ώρες όλο μυστήριο
και σμίγουν άφωνοι οι πόθοι
και κάνει η νύχτα το κριτήριο
για το φιλί που δεν εδόθη.
|
Mia níchta pu vrethíkam’ agkaliá
pos mas kituse to fengári,
to vlépame chorís miliá
ki élege ekino “ti zevgári”.
Chorís filiá, pernun i óres ólo mistírio
ke smígun áfoni i póthi
ke káni i níchta to kritírio
gia to filí pu den edóthi.
Ta chilia den alláksane filiá
ma i psichés mas, sto skotádi,
tis dio kardiés kánan foliá
ke chórtasan filí ke chádi.
Chorís miliá, pernun i óres ólo mistírio
ke smígun áfoni i póthi
ke káni i níchta to kritírio
gia to filí pu den edóthi.
|
