Υπέροχο τίποτα | Ipérocho típota

Ειν’ αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει
το πρωινό μετά τη γιορτή
τ’ αλλόκοτο βλέμμα σου που δε με χορταίνει
κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ

Υπέροχο τίποτα η ανάσα σου ζαλίζει
μα πάνω σου κρατιέμαι ζωντανός
υπέροχο τίποτα η γλώσσα σου με σχίζει
αφήνοντας σημάδια που δε σβήνει ο καιρός
που δε σβήνει ο καιρός
που δε σβήνει ο καιρός

In’ aftí i pagoniá pu zesteni
to prinó metá ti giortí
t’ allókoto vlémma su pu de me chorteni
ki i léksi pu kratás gia to télos esí

Ipérocho típota i anása su zalízi
ma páno su kratiéme zontanós
ipérocho típota i glóssa su me schízi
afínontas simádia pu de svíni o kerós
pu de svíni o kerós
pu de svíni o kerós