Σύννεφα πεσμένα, στη θάλασσα
Τσάμπα τόσα βράδια, που χάλασα
Αν έχεις αλλάξει ή αν άλλαξα
Να ρωτάω
Ρούχα πετάμενα, στο πάτωμα
Μάτια πεθαμένα, στο πάπλωμα
Λόγια ενός καμένου, παράφρονα
Να σκορπάω
Έπαθες, και έμαθες
Λέω κάθε βράδυ στον εαυτό μου
Στα ‘λεγα, και μ’ έγραφες
Μου απαντάει κάποιος στο μυαλό μου
Έπαθες, και έμαθες
Λέω στον καθρέφτη μου για σένα
Πάει πια με ξέχασες
Τώρα εσύ με μένα
Υπολογισμένα
Ένα κι ένα κάνουνε κανένα
Νύχτες θυμωμένες, και πρόχειρες
Ίσα να τη βγάλω, απόπειρες
Στην κατηγορία αυτόχειρες
Έχω μείνει
Δεν αντέχω άλλο, γονάτισα
Αν δε σε ξεχάσω, την πάτησα
Μια ψυχή για σένα παράτησα
Ν’ αργοσβήνει
Έπαθες, και έμαθες
Λέω κάθε βράδυ στον εαυτό μου
Στα ‘λεγα, και μ’ έγραφες
Μου απαντάει κάποιος στο μυαλό μου
Έπαθες, και έμαθες
Λέω στον καθρέφτη μου για σένα
Πάει πια με ξέχασες
Τώρα εσύ με μένα
Υπολογισμένα
Ένα κι ένα κάνουνε κανένα
|
Sínnefa pesména, sti thálassa
Tsába tósa vrádia, pu chálasa
An échis alláksi í an állaksa
Na rotáo
Rucha petámena, sto pátoma
Mátia pethaména, sto páploma
Lógia enós kaménu, paráfrona
Na skorpáo
Έpathes, ke émathes
Léo káthe vrádi ston eaftó mu
Sta ‘lega, ke m’ égrafes
Mu apantái kápios sto mialó mu
Έpathes, ke émathes
Léo ston kathréfti mu gia séna
Pái pia me kséchases
Tóra esí me ména
Ipologisména
Έna ki éna kánune kanéna
Níchtes thimoménes, ke próchires
Ίsa na ti vgálo, apópires
Stin katigoría aftóchires
Έcho mini
Den antécho állo, gonátisa
An de se ksecháso, tin pátisa
Mia psichí gia séna parátisa
N’ argosvíni
Έpathes, ke émathes
Léo káthe vrádi ston eaftó mu
Sta ‘lega, ke m’ égrafes
Mu apantái kápios sto mialó mu
Έpathes, ke émathes
Léo ston kathréfti mu gia séna
Pái pia me kséchases
Tóra esí me ména
Ipologisména
Έna ki éna kánune kanéna
|