|
Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά
που τα χέρια μας δένουν
και τις γραμμές μας
δεν αφήνουν να σμίξουν
ίσως ποτέ τα λόγια αυτά
να μην έγραφα γιατί
φαντάζομαι θα `σουνα εδώ
Αν η ζωή που ζεις μακριά μου
είναι αγάπη μου αυτή η ζωή
που λες εσύ κανονική σου
κάθε φορά που ξεψυχάς στην αγκαλιά μου
ποια είναι η ζωή που ταξιδεύει το κορμί σου;
Πόσο ακόμα θα κυνηγάμε τις ζωές μας;
Πόσο ακόμα μέσα από τους υπολογιστές μας;
Ξέρω δεν πρέπει να μας δει κανείς
τι θα απογίνει αν το πουν
αν κάποιος μάθει μια μέρα
μα πως μπορώ να τα σκεφτώ όλα αυτά
όταν η ζέστη αυτή μες στο δωμάτιο γυρνάει
Αν η ζωή που ζεις μακριά μου
είναι αγάπη μου αυτή η ζωή
που λες εσύ κανονική σου
τότε γυμνή όταν ξεψυχάω στην αγκαλιά σου
ποια είναι η ζωή που ταξιδεύει το κορμί σου;
Πόσο ακόμα θα κυνηγάμε τις ζωές μας;
Πόσο ακόμα μέσα από τους υπολογιστές μας;
|
An den ipírchan óla aftá
pu ta chéria mas dénun
ke tis grammés mas
den afínun na smíksun
ísos poté ta lógia aftá
na min égrafa giatí
fantázome tha `suna edó
An i zoí pu zis makriá mu
ine agápi mu aftí i zoí
pu les esí kanonikí su
káthe forá pu ksepsichás stin agkaliá mu
pia ine i zoí pu taksidevi to kormí su;
Póso akóma tha kinigáme tis zoés mas;
Póso akóma mésa apó tus ipologistés mas;
Kséro den prépi na mas di kanis
ti tha apogini an to pun
an kápios máthi mia méra
ma pos boró na ta skeftó óla aftá
ótan i zésti aftí mes sto domátio girnái
An i zoí pu zis makriá mu
ine agápi mu aftí i zoí
pu les esí kanonikí su
tóte gimní ótan ksepsicháo stin agkaliá su
pia ine i zoí pu taksidevi to kormí su;
Póso akóma tha kinigáme tis zoés mas;
Póso akóma mésa apó tus ipologistés mas;
|
