Ζητείται άνθρωπος το χέρι μου να πιάσει
Δεν θέλω τίποτα μονάχα μη δειλιάσει
Πάνω στα κύματα του χρόνου να χορεύει
Και με το χέρι μου τη γη να στρογγυλεύει
Ζητείται άνθρωπος τις λέξεις μου να δώσω
Κι ότι μπορέσω από μένανε να σώσω
απ’ τον καθρέφτη μου να βγω και ας ματώσω
και τα προσχήματα στα χείλη να κλειδώσω
Δεν ζητείται άνθρωπος πατρίδα
Δεν ζητείται άνθρωπος θεός
Δεν ζητείται άνθρωπος ελπίδα
Ζητείται άνθρωπος, άνθρωπος απλώς
Ζητείται άνθρωπος με βλέμμα ραγισμένο
Και με πουκάμισο ψυχής τσαλακωμένο
Εγώ κουράστηκα τη μάσκα να φοράω
Χωρίς σκοπό, χωρίς ζωή να προχωράω
|
Zitite ánthropos to chéri mu na piási
Den thélo típota monácha mi diliási
Páno sta kímata tu chrónu na chorevi
Ke me to chéri mu ti gi na strongilevi
Zitite ánthropos tis léksis mu na dóso
Ki óti boréso apó ménane na sóso
ap’ ton kathréfti mu na vgo ke as matóso
ke ta proschímata sta chili na klidóso
Den zitite ánthropos patrída
Den zitite ánthropos theós
Den zitite ánthropos elpída
Zitite ánthropos, ánthropos aplós
Zitite ánthropos me vlémma ragisméno
Ke me pukámiso psichís tsalakoméno
Egó kurástika ti máska na foráo
Chorís skopó, chorís zoí na prochoráo
|