Ως εν ουρανώ και επί της γης έχει αλλάξει για πάντα το φως της ζωής
Στην πολιτεία του ήλιου σκοτεινή είναι η νύχτα της ψυχής
Όχι δεν νοιάζεται κανείς
Όμορφα ήταν κάποτε εδώ μα τώρα πια έχει να βρέξει καιρό
Κι εσύ κοιτάς τον ουρανό μήπως και δεις το Θεό
Και δε χορταίνεις και μ’ αρρωσταίνεις
Αμαρτίες γονέων εκπαιδεύουν παιδιά
Της Ελλάδας παιδιά
Ζούμε ανάμεσα τους
Ελεύθερους μας άφησε ο θεός κι η γη δούλο δεν έκανε κανένα
Καταρρέει η εικόνα τα πιο όμορφα δεν τα ‘χω ζήσει ακόμα
Ζούμε ανάμεσα τους
Αγαπήσου, matha’ fucka
Αγαπήσου και αυτή η ζωή μπορεί να γίνει και δική σου
Αγαπήσου λίγο νερό ακόμα στο κρασί σου
Αγαπήσου
Φοβάσαι τι μήπως τα πόδια σου σηκώσουν σκόνη και χαθείς
Ως εν ουρανώ και επί της γης
|
Os en uranó ke epí tis gis échi alláksi gia pánta to fos tis zoís
Stin politia tu íliu skotiní ine i níchta tis psichís
Όchi den niázete kanis
Όmorfa ítan kápote edó ma tóra pia échi na vréksi keró
Ki esí kitás ton uranó mípos ke dis to Theó
Ke de chortenis ke m’ arrostenis
Amartíes gonéon ekpedevun pediá
Tis Elládas pediá
Zume anámesa tus
Eleftherus mas áfise o theós ki i gi dulo den ékane kanéna
Katarréi i ikóna ta pio ómorfa den ta ‘cho zísi akóma
Zume anámesa tus
Agapísu, matha’ fucka
Agapísu ke aftí i zoí bori na gini ke dikí su
Agapísu lígo neró akóma sto krasí su
Agapísu
Fováse ti mípos ta pódia su sikósun skóni ke chathis
Os en uranó ke epí tis gis
|