Από το άλφα ως το ωμέγα για να φτάσω
δρόμους μ’ αγκάθια ήταν γραφτό μου να περάσω,
κι αστροπελέκια το κορμί μου να χτυπούν,
μα τώρα βρήκα ένα απάνεμο λιμάνι
το λεν αγάπη που ο πόνος δεν το πιάνει,
ευτυχισμένες οι καρδιές που αγαπούν.
Είσαι το άλφα μου και το ωμέγα μου,
είσαι το τέλος μου και η αρχή,
η κάθε σκέψη μου κι όλα τα έργα μου
απ’ την αγάπη σου παίρνουν ψυχή.
“Ο θάνατός σου η ζωή μου” συναντούσα
βασανιζόμουνα, εδάκρυζα, πονούσα,
γιατί οι άνθρωποι σαν λύκοι καρτερούν,
μα τώρα βρήκα το μεγάλο έρωτά μου,
άγγελο φύλακα εσένα έχω κοντά μου
και να με βλάψουν οι μικροί δεν το μπορούν.
Είσαι το άλφα μου και το ωμέγα μου,
είσαι το τέλος μου και η αρχή,
η κάθε σκέψη μου κι όλα τα έργα μου
απ’ την αγάπη σου παίρνουν ψυχή.
|
Apó to álfa os to oméga gia na ftáso
drómus m’ agkáthia ítan graftó mu na peráso,
ki astropelékia to kormí mu na chtipun,
ma tóra vríka éna apánemo limáni
to len agápi pu o pónos den to piáni,
eftichisménes i kardiés pu agapun.
Ise to álfa mu ke to oméga mu,
ise to télos mu ke i archí,
i káthe sképsi mu ki óla ta érga mu
ap’ tin agápi su pernun psichí.
“O thánatós su i zoí mu” sinantusa
vasanizómuna, edákriza, ponusa,
giatí i ánthropi san líki karterun,
ma tóra vríka to megálo érotá mu,
ángelo fílaka eséna écho kontá mu
ke na me vlápsun i mikri den to borun.
Ise to álfa mu ke to oméga mu,
ise to télos mu ke i archí,
i káthe sképsi mu ki óla ta érga mu
ap’ tin agápi su pernun psichí.
|