Κι αυτή η νύχτα δεν περνά
με βασανίζει με πονά και με ματώνει
Κι αυτή η νύχτα δεν περνά
κυλάει στο δέρμα μου αργά με χαρακώνει
Αυτή τη νύχτα χάνομαι βυθίζομαι σκορπάω
ποτάμι ο ιδρώτας μου με πνίγει και πονάω
Αβοήθητο σώμα λιώνω πάνω στο στρώμα
και στα μάτια μου έχω τη μορφή σου ακόμα
Αβοήθητο σώμα δυο φιλιά σου ακόμα
στο δικό μου σώμα δυο φιλιά σου ακόμα
Κι αυτή η νύχτα δεν περνά
κάτι μου κρύβει δε μιλά και με σκοτώνει
κι αυτή η νύχτα δεν περνά
με τυραννάει μια σκιά και με πληγώνει
|
Ki aftí i níchta den perná
me vasanízi me poná ke me matóni
Ki aftí i níchta den perná
kilái sto dérma mu argá me charakóni
Aftí ti níchta chánome vithízome skorpáo
potámi o idrótas mu me pnígi ke ponáo
Avoíthito sóma lióno páno sto stróma
ke sta mátia mu écho ti morfí su akóma
Avoíthito sóma dio filiá su akóma
sto dikó mu sóma dio filiá su akóma
Ki aftí i níchta den perná
káti mu krívi de milá ke me skotóni
ki aftí i níchta den perná
me tirannái mia skiá ke me pligóni
|