Άδειο το τραίνο,
στις θέσεις κάθονται έρημες ψυχές,
βαριανασαίνω
που σ’ άφησα μονάχη σου και κλαις,
οι μήνες, από σήμερα, δε θα `χουν Κυριακές.
Δεν ξέρω που πηγαίνω
ούτ’ έχω κάτι να σου πω,
πάρ’ της καρδιάς το τραίνο
κι άλλαξε σταθμό.
Άδεια βαλίτσα,
στις ράγες σκορπιστήκαν οι στιγμές,
τα μάτια κλείσ’ τα,
ας μείνουμε καλύτερα στο χθες,
τα τραίνα τρις σφυρίζουνε κι αδειάζουν αγκαλιές.
Δεν ξέρω πού πηγαίνω
ούτ’ έχω κάτι να σου πω,
πάρ’ της καρδιάς το τραίνο
κι άλλαξε σταθμό.
|
Άdio to treno,
stis thésis káthonte érimes psichés,
varianaseno
pu s’ áfisa monáchi su ke kles,
i mínes, apó símera, de tha `chun Kiriakés.
Den kséro pu pigeno
ut’ écho káti na su po,
pár’ tis kardiás to treno
ki állakse stathmó.
Άdia valítsa,
stis ráges skorpistíkan i stigmés,
ta mátia klis’ ta,
as minume kalítera sto chthes,
ta trena tris sfirízune ki adiázun agkaliés.
Den kséro pu pigeno
ut’ écho káti na su po,
pár’ tis kardiás to treno
ki állakse stathmó.
|