|
Κάτι μου είχες πει
Δυο αστέρια δεν μπορούν να ναι μαζί
Πως σβήνουνε τα φώτα το πρωί
Πως πέφτουνε στα όνειρα που κάνουν οι θνητοί
Δες πως πολεμάω τις σκιές
Μέσα μου ανάβουνε φωτιές
Και με πηγαίνουνε στο φως
Όταν έρθει η μέρα η αγάπη που πάει
Βρίσκεται κρυμμένη μέσα στο βυθό
Ψάχνει αδιέξοδο και μόνη ξεσπάει
Τρέχει από τα δάκρυα στα μάτια
Όταν δεν σε βλέπω η καρδιά μου σπάει
Νιώθω αν δεν έρθεις πως θα τρελαθώ
Κλείνομαι σε μένα και κάνεις δεν περνάει
Και ξανά ενώνω τα κομμάτια
Θυμάμαι τόσα κι από τη σκέψη θέλω να φύγω
Όλο θυμάμαι και όσο θυμάμαι κοιμάμαι λίγο
Άδειο μπουκάλι σφίγγω τα δόντια βαρύ κεφάλι
Θα με νικήσεις λες να με νικήσεις θες
Τόσα λάθη τόσα πάθη
Σε ξέρω τόσο καλά όσο δεν σε έχουνε μάθει
Χάνω ξανά την εικόνα σου το πρόσωπο μου κενό
Κάπου θα βρίσκεσαι μόνη σου με τη θηλιά στο λαιμό
Μέσα μου θα ζεις εδώ για μένα
Ποτέ μη βρεθώ σε χέρια ξένα
Μακριά από το φως εδώ κανένας
Ζητώ να σε δω κοιτώ στον ουρανό
|
Káti mu iches pi
Dio astéria den borun na ne mazí
Pos svínune ta fóta to pri
Pos péftune sta ónira pu kánun i thniti
Des pos polemáo tis skiés
Mésa mu anávune fotiés
Ke me pigenune sto fos
Όtan érthi i méra i agápi pu pái
Orískete krimméni mésa sto vithó
Psáchni adiéksodo ke móni ksespái
Tréchi apó ta dákria sta mátia
Όtan den se vlépo i kardiá mu spái
Niótho an den érthis pos tha trelathó
Klinome se ména ke kánis den pernái
Ke ksaná enóno ta kommátia
Thimáme tósa ki apó ti sképsi thélo na fígo
Όlo thimáme ke óso thimáme kimáme lígo
Άdio bukáli sfíngo ta dóntia varí kefáli
Tha me nikísis les na me nikísis thes
Tósa láthi tósa páthi
Se kséro tóso kalá óso den se échune máthi
Cháno ksaná tin ikóna su to prósopo mu kenó
Kápu tha vrískese móni su me ti thiliá sto lemó
Mésa mu tha zis edó gia ména
Poté mi vrethó se chéria kséna
Makriá apó to fos edó kanénas
Zitó na se do kitó ston uranó
|
