|
Πες του ότι είμαι εντάξει
να τον σκέφτομαι έχω πάψει
κι άμα πληγωθεί και κλάψει δε μ’ απασχολεί
Θα του πω πως περιμένεις
πως για χάρη του πεθαίνεις
και μακριά του όπου πηγαίνεις είσαι φυλακή
Είναι άδικο και κρίμα
να πηγαίνει βήμα βήμα
τέτοιος έρωτας μεγάλος μέχρι την καταστροφή
είναι άδικο και κρίμα
που δεν κάνει αυτό το βήμα
ούτε ο ένας ούτε ο άλλος
και θα σπάσει το γυαλί
Δεν αξίζει να πονάνε δυο καρδιές
που αγαπιούνται και το ξέρουν
και για αστείες υποφέρουν αφορμές
Πες της πως δε με πειράζει
πως καθόλου δε με νοιάζει
αν πονά κι αναστενάζει, έτσι να της πεις
Κρύβεσαι απ’ τον εαυτό σου
πίσω από το δάχτυλό σου
και το μόνο όνειρό σου είναι να τη δεις
|
Pes tu óti ime entáksi
na ton skéftome écho pápsi
ki áma pligothi ke klápsi de m’ apascholi
Tha tu po pos periménis
pos gia chári tu pethenis
ke makriá tu ópu pigenis ise filakí
Ine ádiko ke kríma
na pigeni víma víma
tétios érotas megálos méchri tin katastrofí
ine ádiko ke kríma
pu den káni aftó to víma
ute o énas ute o állos
ke tha spási to gialí
Den aksízi na ponáne dio kardiés
pu agapiunte ke to ksérun
ke gia asties ipoférun aformés
Pes tis pos de me pirázi
pos kathólu de me niázi
an poná ki anastenázi, étsi na tis pis
Krívese ap’ ton eaftó su
píso apó to dáchtiló su
ke to móno óniró su ine na ti dis
|
