|
Αυτό το βράδυ γκρέμισέ μου τις ελπίδες
Σήκω και φύγε σαν τυχαία γνωριμία
Με λένε Στέλλα, Κατερίνα ή Μαρία
Όλη τη νύχτα με κοιτάς και δε με είδες
Περνάει στα ρούχα το ξενύχτι και κρυώνεις
Αυτό το βράδυ που κυλά σε καταπίνει
Ό,τι ονειρεύτηκα, το ξέρω, δε θα γίνει
Μπάζεις νερά από παντού και με σκοτώνεις.
Είσαι ένα από τα πάθη μου
Που τρέφονται απ’ τα λάθη μου
Και κρύβουν το θυμό τους
Στον ενθουσιασμό τους
Και ζούνε απ’ τα ψέματα
Με μούτρα όλο αίματα
Και κρύβουν το λυγμό τους
Στον αναστεναγμό τους.
Αυτό το βράδυ με τα μάτια νυσταγμένα
Δεν έχει μέτρο να το βρω ή να το χάσω
Έναν αιώνα θέλω να σε ξεπεράσω
Μα εσύ μια μέρα θα παρακαλάς για μένα.
|
Aftó to vrádi gkrémisé mu tis elpídes
Síko ke fíge san tichea gnorimía
Me léne Stélla, Katerína í María
Όli ti níchta me kitás ke de me ides
Pernái sta rucha to kseníchti ke kriónis
Aftó to vrádi pu kilá se katapíni
Ό,ti onireftika, to kséro, de tha gini
Bázis nerá apó pantu ke me skotónis.
Ise éna apó ta páthi mu
Pu tréfonte ap’ ta láthi mu
Ke krívun to thimó tus
Ston enthusiasmó tus
Ke zune ap’ ta psémata
Me mutra ólo emata
Ke krívun to ligmó tus
Ston anastenagmó tus.
Aftó to vrádi me ta mátia nistagména
Den échi métro na to vro í na to cháso
Έnan eóna thélo na se kseperáso
Ma esí mia méra tha parakalás gia ména.
|
