|
Ωσάν φεγγάρι λαμπυρός εφαίνετο στη μέση
εις Καβαλάρης, κι ήρχετο την Τζόγια να κερδέσει,
σ’ ένα φαρί μαυρόψαρο, όμορφο και μεγάλο,
πηδώντας και χλιμίζοντας ήκανε κάθε ζάλο.
Ήτονε δίχως φορεσά, κι εβγήκε από’να σπήλιο,
ντυμένος άρματα χρουσά που λάμπα’ σαν τον Ήλιο.
Τούοτ το σπήλιον ήκαμε με τάβλες και με τράβες,
με σγουραφιές τριών λογιών, πράσινες, μαύρες, μπλάβες.
Το μαύρο δείχνει σκοτεινό, το πράσινο σαν δάση,
το μπλάβο, πέτρες χάλαβρο, που μπόρειε να γελάσει
|
Osán fengári labirós efeneto sti mési
is Kavaláris, ki írcheto tin Tzógia na kerdési,
s’ éna farí mavrópsaro, ómorfo ke megálo,
pidóntas ke chlimízontas íkane káthe zálo.
Ήtone díchos foresá, ki evgíke apó’na spílio,
ntiménos ármata chrusá pu lába’ san ton Ήlio.
Tuot to spílion íkame me távles ke me tráves,
me sgurafiés trión logión, prásines, mavres, bláves.
To mavro dichni skotinó, to prásino san dási,
to blávo, pétres chálavro, pu bórie na gelási
|
