|
Αυτοί που πρέπει να μιλήσουν δε μιλάνε
λες κι έχουν όλοι την αρρώστια της σιωπής,
αυτοί που πρέπει να τολμήσουν δεν τολμάνε
να σταματήσουν τον κατήφορο της γης.
Μη φοβάσαι, μην κλαις
πού θα πάει, να λες
και θα μας χαμογελάσει.
Μη φοβάσαι, μην κλαις
κι από πίκρες πολλές
όλοι έχουμε χορτάσει,
μα το παλεύουμε γιατί πιστεύουμε
πως είναι μπόρα και θα περάσει.
Αυτοί που πρέπει είναι όλοι φοβισμένοι
φυλακισμένοι σε αόρατο κελί,
κανείς δεν νοιάζεται ποιος ζει και ποιος πεθαίνει
σκληρός ο κόσμος κι η ζωή μας φυλακή.
|
Afti pu prépi na milísun de miláne
les ki échun óli tin arróstia tis siopís,
afti pu prépi na tolmísun den tolmáne
na stamatísun ton katíforo tis gis.
Mi fováse, min kles
pu tha pái, na les
ke tha mas chamogelási.
Mi fováse, min kles
ki apó píkres pollés
óli échume chortási,
ma to palevume giatí pistevume
pos ine bóra ke tha perási.
Afti pu prépi ine óli fovisméni
filakisméni se aórato kelí,
kanis den niázete pios zi ke pios petheni
sklirós o kósmos ki i zoí mas filakí.
|
