|
Έχω τα φώτα μου τελείως σβηστά
γυρίζω από σκοτάδι σε σκοτάδι
κρυμμένος πίσω απ’ τα πεσμένα ρολά
βλέπω της νύχτας το κορμί να λαχανιάζει
Παραδομένο σε ρεφραίν από σουξέ θλιβερά
σαλτάρει πάνω στα τραπέζια κι αφηνιάζει
Έχει στολίσει με λαμπάκια τη μεγάλη ερημιά
αυτής της πόλης που δεν ξέρει τι γιορτάζει
Άφησε με εδώ αν βγω
αν βγω θα σου τη βγω φόρα παρτίδα
άφησε με εδώ που μ’ έχεις γράψει βρε ζωή μου να δω
την ποιο τρελή της ιστορίας σου σελίδα
άφησε με εδώ αν βγω
αν βγω θα σου τη βγω φόρα παρτίδα
άφησε με εδώ στο περιθώριο μόνο να ζω
οι απελπισμένοι ανακάλυψαν την ελπίδα
Ακόμα μια μέρα μέρα ξυπνά
το μπάχαλο αλλάζει προσωπείο
το καραβάνι ξεκινάει για δουλειά
με χρεωμένα ΙΧ στη Μεσογείων
Προεδριλίκι και λεζάντα με λεφτά πλαστικά
ζωές ριγμένες σε πελάγη επιτοκίων
Κι όσοι επιμένουνε να λεν αυτό το χάλι χαρά
να στοιχηθούνε στην ουρά των ηλιθίων
|
Έcho ta fóta mu telios svistá
girízo apó skotádi se skotádi
krimménos píso ap’ ta pesména rolá
vlépo tis níchtas to kormí na lachaniázi
Paradoméno se refren apó suksé thliverá
saltári páno sta trapézia ki afiniázi
Έchi stolísi me labákia ti megáli erimiá
aftís tis pólis pu den kséri ti giortázi
Άfise me edó an vgo
an vgo tha su ti vgo fóra partída
áfise me edó pu m’ échis grápsi vre zoí mu na do
tin pio trelí tis istorías su selída
áfise me edó an vgo
an vgo tha su ti vgo fóra partída
áfise me edó sto perithório móno na zo
i apelpisméni anakálipsan tin elpída
Akóma mia méra méra ksipná
to báchalo allázi prosopio
to karaváni ksekinái gia duliá
me chreoména ICh sti Mesogion
Proedrilíki ke lezánta me leftá plastiká
zoés rigménes se pelági epitokíon
Ki ósi epiménune na len aftó to cháli chará
na stichithune stin urá ton ilithíon
|
