Θέλω να γίνει ότι θέλεις
τώρα που έχει ξαστεριά
τώρα που η αγάπη σου πετάει
είσαι η νεράιδα μου ξανά
ακούω τραγούδια και θυμάμαι
κοιτάω στα σύννεφα ψηλά
και περιμένω να ’ρθεις πλάι
για να σε πάρω αγκαλιά.
Άννα ειν’ η αγάπη σου βαριά
και μου βαραίνει την καρδιά.
Το ανθισμένο πρόσωπό σου
το βλέπω μέσα στον καιρό
ν’ αλλάζει και να τυραννιέται
δίχως να ’χει λόγο σοβαρό
φοβάσαι τόσο μη με χάσεις
κι εγώ φοβάμαι μη χαθώ
στο μουσικό μου σταυροδρόμι
το ξέρεις πως θα τριγυρνώ
|
Thélo na gini óti thélis
tóra pu échi ksasteriá
tóra pu i agápi su petái
ise i neráida mu ksaná
akuo tragudia ke thimáme
kitáo sta sínnefa psilá
ke periméno na ’rthis plái
gia na se páro agkaliá.
Άnna in’ i agápi su variá
ke mu vareni tin kardiá.
To anthisméno prósopó su
to vlépo mésa ston keró
n’ allázi ke na tiranniéte
díchos na ’chi lógo sovaró
fováse tóso mi me chásis
ki egó fováme mi chathó
sto musikó mu stavrodrómi
to kséris pos tha trigirnó
|