Τι μου `χεις κάνει και σαν σκλάβος σε κοιτώ,
κι όταν σε χάνω με παιδεύει η αγωνία
κι αν παντρεμένη είσαι μ’ άλλον, τι μ’ αυτό,
θα σ’ αγαπώ κι ας είν’ αυτό παρανομία.
Τι αξία έχει ο γάμος
στην αγάπη μας μπροστά,
είναι κι άλλοι παντρεμένοι
κι όμως ζούνε χωριστά.
Είναι αμάρτημα, το ξέρω, και κακό,
κι όμως δεν κάνω ούτε ώρα μακριά σου,
της αμαρτίας το φιλί είναι γλυκό
γι’ αυτό ζητάω τα παράνομα φιλιά σου.
Τι αξία έχει ο γάμος
στην αγάπη μας μπροστά,
είναι κι άλλοι παντρεμένοι
κι όμως ζούνε χωριστά.
Δε φταις εσύ κι αν είμαι θύμα σου εγώ,
φταίω εγώ που βρήκα γλύκα στο φιλί σου,
κι αφού δεν πρόκειται για να σε παντρευτώ,
μόνο παράνομα θα ζήσω εγώ μαζί σου.
Τι αξία έχει ο γάμος
στην αγάπη μας μπροστά,
είναι κι άλλοι παντρεμένοι
κι όμως ζούνε χωριστά.
|
Ti mu `chis káni ke san sklávos se kitó,
ki ótan se cháno me pedevi i agonía
ki an pantreméni ise m’ állon, ti m’ aftó,
tha s’ agapó ki as in’ aftó paranomía.
Ti aksía échi o gámos
stin agápi mas brostá,
ine ki álli pantreméni
ki ómos zune choristá.
Ine amártima, to kséro, ke kakó,
ki ómos den káno ute óra makriá su,
tis amartías to filí ine glikó
gi’ aftó zitáo ta paránoma filiá su.
Ti aksía échi o gámos
stin agápi mas brostá,
ine ki álli pantreméni
ki ómos zune choristá.
De ftes esí ki an ime thíma su egó,
fteo egó pu vríka glíka sto filí su,
ki afu den prókite gia na se pantreftó,
móno paránoma tha zíso egó mazí su.
Ti aksía échi o gámos
stin agápi mas brostá,
ine ki álli pantreméni
ki ómos zune choristá.
|