Στην εκκλησιά χωρίς κερί
κορμί αγιασμένο απ’ την ψυχή
λιμάνι δίχως την βροχή
και θάλασσα χωρίς νησί
αφού ‘φυγες και εσύ, αφού ‘φυγες και εσύ
Ποιος θ’ ανάψει το κερί
ποιος θα στρώσει το σεντόνι
ποιος θα ντύσει την αυλή
για να μπει το χελιδόνι, για να μπει το χελιδόνι
Κάτω στον κήπο αδειανό
κι ένα παράθυρο κλειστό
που να βρω δρόμο να διαβώ
που να σταθώ να ξεχαστώ
αφού μου ‘φυγες εσύ, αφού μου ‘φυγες εσύ
|
Stin ekklisiá chorís kerí
kormí agiasméno ap’ tin psichí
limáni díchos tin vrochí
ke thálassa chorís nisí
afu ‘figes ke esí, afu ‘figes ke esí
Pios th’ anápsi to kerí
pios tha strósi to sentóni
pios tha ntísi tin avlí
gia na bi to chelidóni, gia na bi to chelidóni
Káto ston kípo adianó
ki éna paráthiro klistó
pu na vro drómo na diavó
pu na stathó na ksechastó
afu mu ‘figes esí, afu mu ‘figes esí
|