Τον άγριο Σεπτέμβρη θα θυμάμαι
που χτίζαν με τσιμέντο ό,τι αγαπάμε
τους φούρνους, τις αυλές, τις παραλίες
γεμίσαν μ’ εργολάβους οι πλατείες.
Οι πόλεμοι στη γη καλά κρατάνε
το ξέρω ότι όλα αυτά πονάνε
θα δώσω την ψυχή μου στα κανάλια
γεμάτα πίκρες, μαρασμό κι ορφάνια.
‘Ομως εγώ δεν το μπορώ να `σαι μακριά μου
σ’ αυτόν τον τόπο που άλλαξε χρώμα
όμως κι εσύ γύρισε τώρα κι έλα κοντά μου
γίνε λουλούδι να γίνω χώμα.
Σκύλάδικα στους δρόμους φώτα ανάβουν
και τα τραγούδια μας στην άμμο θάβουν
κουκλάρες στο γυαλί, μαλλί βαμμένο
και πίσω τους παιδιά με βλέμμα σκοτωμένο.
Τον άγριο Σεπτέμβρη θα θυμάμαι
που χτίζαν με τσιμέντο ό,τι αγαπάμε
τους φούρνους, τις αυλές, τις παραλίες
γεμίσαν μ’ εργολάβους οι πλατείες.
Περάσανε τα χρόνια κι ήρθε χιόνι
μα εμένα η θύμησή σου με σκοτώνει.
|
Ton ágrio Septémvri tha thimáme
pu chtízan me tsiménto ó,ti agapáme
tus furnus, tis avlés, tis paralíes
gemísan m’ ergolávus i platies.
I pólemi sti gi kalá kratáne
to kséro óti óla aftá ponáne
tha dóso tin psichí mu sta kanália
gemáta píkres, marasmó ki orfánia.
‘Omos egó den to boró na `se makriá mu
s’ aftón ton tópo pu állakse chróma
ómos ki esí girise tóra ki éla kontá mu
gine luludi na gino chóma.
Skíládika stus drómus fóta anávun
ke ta tragudia mas stin ámmo thávun
kukláres sto gialí, mallí vamméno
ke píso tus pediá me vlémma skotoméno.
Ton ágrio Septémvri tha thimáme
pu chtízan me tsiménto ó,ti agapáme
tus furnus, tis avlés, tis paralíes
gemísan m’ ergolávus i platies.
Perásane ta chrónia ki írthe chióni
ma eména i thímisí su me skotóni.
|