|
Αλλη μια φορά τα λόγια σου με κόβουν σαν μαχαίρια
άπονη καρδιά που άδικα μ’ αφήνεις μ’ άδεια χέρια
στο ’χα ξαναπεί μη παίζεις με την τρέλα του μυαλού μου
και πήρα ανάποδες και φεύγω δε γίνομαι σκιά του εαυτού μου
Κι αγανάκτησα και ξέσπασα και φώναξα και σ’άφησα
αγανάκτησα μαζί σου εγώ να ζω και να μη ζω
Αγανάκτησα στους δρόμους που σε γνώρισα περπάτησα
κι αποφάσισα πως δεν αξίζεις δε σε συγχωρώ
Αλλο ένα πρωί που άσχημα για μένα ξημερώνει
άλλο ένα γιατί που η συμπεριφορά σου με σκοτώνει
στο’χα ξαναπεί μη ξύνεις τις πληγές του εγωϊσμού μου
και πήρα ανάποδες και φεύγω δε γίνομαι σκιά του εαυτού μου
Κι αγανάκτησα και ξέσπασα και φώναξα και σ’άφησα
αγανάκτησα μαζί σου εγώ να ζω και να μη ζω
Αγανάκτησα στους δρόμους που σε γνώρισα περπάτησα
κι αποφάσισα πως δεν αξίζεις δε σε συγχωρώ
|
Alli mia forá ta lógia su me kóvun san macheria
áponi kardiá pu ádika m’ afínis m’ ádia chéria
sto ’cha ksanapi mi pezis me tin tréla tu mialu mu
ke píra anápodes ke fevgo de ginome skiá tu eaftu mu
Ki aganáktisa ke kséspasa ke fónaksa ke s’áfisa
aganáktisa mazí su egó na zo ke na mi zo
Aganáktisa stus drómus pu se gnórisa perpátisa
ki apofásisa pos den aksízis de se sigchoró
Allo éna pri pu áschima gia ména ksimeróni
állo éna giatí pu i siberiforá su me skotóni
sto’cha ksanapi mi ksínis tis pligés tu egoismu mu
ke píra anápodes ke fevgo de ginome skiá tu eaftu mu
Ki aganáktisa ke kséspasa ke fónaksa ke s’áfisa
aganáktisa mazí su egó na zo ke na mi zo
Aganáktisa stus drómus pu se gnórisa perpátisa
ki apofásisa pos den aksízis de se sigchoró
|
