Το ξέρουνε, σου λέω, και οι δύο
Για το παράνομό μας τον δεσμό
Το ξέρουνε κι εκείνη κι εκείνος
Πως πότε πια θα έμενε κρυφό
Δυο ζωές καταστρέψαμε
Δυο ζωές, πως μπορέσαμε;
Ένοχη, η αγάπη είναι ένοχη
Κι εμείς οι δυο συνένοχοι
Στο έγκλημα αυτό, στο έγκλημα αυτό
Απ’ την αρχή το ξέραμε κι οι δύο
Πως θα γινόταν γρήγορα ή αργά
Μα την καρδιά πως να τη σταματήσεις
Όταν αγαπάει αληθινά;
Δυο ζωές καταστρέψαμε
Δυο ζωές, πως μπορέσαμε;
Ένοχη, η αγάπη είναι ένοχη
Κι εμείς οι δυο συνένοχοι
Στο έγκλημα αυτό, στο έγκλημα αυτό
Δυο ζωές καταστρέψαμε
Δυο ζωές, πως μπορέσαμε;
Ένοχη, η αγάπη είναι ένοχη
Κι εμείς οι δυο συνένοχοι
Στο έγκλημα αυτό, στο έγκλημα αυτό
Ένοχη
|
To ksérune, su léo, ke i dío
Gia to paránomó mas ton desmó
To ksérune ki ekini ki ekinos
Pos póte pia tha émene krifó
Dio zoés katastrépsame
Dio zoés, pos borésame;
Έnochi, i agápi ine énochi
Ki emis i dio sinénochi
Sto égklima aftó, sto égklima aftó
Ap’ tin archí to ksérame ki i dío
Pos tha ginótan grígora í argá
Ma tin kardiá pos na ti stamatísis
Όtan agapái alithiná;
Dio zoés katastrépsame
Dio zoés, pos borésame;
Έnochi, i agápi ine énochi
Ki emis i dio sinénochi
Sto égklima aftó, sto égklima aftó
Dio zoés katastrépsame
Dio zoés, pos borésame;
Έnochi, i agápi ine énochi
Ki emis i dio sinénochi
Sto égklima aftó, sto égklima aftó
Έnochi
|