Αρχή και φινάλε
σκοτάδι και φως
αγάπη πανάρχαιο δράμα
σ’ ακούω καρδιά μου
δεν είμαι κουφός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.
Σωρός αναμνήσεις
δεν πάει καιρός
αγάπη και γέλιο και κλάμα.
Στο τέλος δεν ήμουν
πολύ τυχερός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.
Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ’ αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.
Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ’ αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.
Κολλάει ο χρόνος
δεν πάει εμπρός
και συ δε μου στέλνεις πια γράμμα
δεν θες να με ξέρεις
λες κι είμαι εχθρός
αγάπη, τι δύσκολο πράγμα.
Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ’ αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.
Οι αγάπες χάνονται
σβήνουν σαν τ’ αστέρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια
φεύγουν σαν τα καλοκαίρια.
|
Archí ke finále
skotádi ke fos
agápi panárcheo dráma
s’ akuo kardiá mu
den ime kufós
agápi, ti dískolo prágma.
Sorós anamnísis
den pái kerós
agápi ke gélio ke kláma.
Sto télos den ímun
polí ticherós
agápi, ti dískolo prágma.
I agápes chánonte
svínun san t’ astéria
fevgun san ta kalokeria.
I agápes chánonte
svínun san t’ astéria
fevgun san ta kalokeria
fevgun san ta kalokeria.
Kollái o chrónos
den pái ebrós
ke si de mu stélnis pia grámma
den thes na me kséris
les ki ime echthrós
agápi, ti dískolo prágma.
I agápes chánonte
svínun san t’ astéria
fevgun san ta kalokeria.
I agápes chánonte
svínun san t’ astéria
fevgun san ta kalokeria
fevgun san ta kalokeria.
|