Κλείστηκα στο δάσος της σιωπής
κι έχω μονάχα συντροφιά τις αναμνήσεις
που μου γυρίζουνε το σήμερα στο χθες
Τι ευτυχία λέει, ακόμα να με θες
Αγαπώ τη ζωή για το χθες
και το αύριο που με πάει στο τότε
Κι η ελπίδα μου είναι αν θες
που το αύριο θα ζήσω στο τότε
Κλείστηκα στο θέατρο σκιών
και παίζεται όποιο έργο μου αρέσει
Κι αυτό που κάνει τη ζωή μου πιο γλυκιά
είναι του χρόνου το ταξίδι στα παλιά
Αγαπώ τη ζωή για το χθες
και το αύριο που με πάει στο τότε
Κι η ελπίδα μου είναι αν θες
που το αύριο θα ζήσω στο τότε
|
Klistika sto dásos tis siopís
ki écho monácha sintrofiá tis anamnísis
pu mu girízune to símera sto chthes
Ti eftichía léi, akóma na me thes
Agapó ti zoí gia to chthes
ke to avrio pu me pái sto tóte
Ki i elpída mu ine an thes
pu to avrio tha zíso sto tóte
Klistika sto théatro skión
ke pezete ópio érgo mu arési
Ki aftó pu káni ti zoí mu pio glikiá
ine tu chrónu to taksídi sta paliá
Agapó ti zoí gia to chthes
ke to avrio pu me pái sto tóte
Ki i elpída mu ine an thes
pu to avrio tha zíso sto tóte
|