Δεν παραδέχεσαι ότι φταις
κι ούτε μυαλό πια βάζεις
κι όλο γελάς αντί να κλαις
και θύμα με φωνάζεις.
Αδερφέ μου, αδερφέ μου, αδερφάκι μου,
έλα πάρε απ’ τα χείλη το φαρμάκι μου,
μια γυναίκα είν’ η ζωή μου και το πάθος μου,
μέχρι πότε θα πληρώνω αυτό το λάθος μου.
Σκαλί σκαλί θ’ ανέβω
της απονιάς το δρόμο
κι απ’ τον καημό θα λυτρωθώ
σαν φύγω απ’ τον κόσμο.
Αδερφέ μου, αδερφέ μου, αδερφάκι μου,
έλα πάρε απ’ τα χείλη το φαρμάκι μου,
μια γυναίκα είν’ η ζωή μου και το πάθος μου,
μέχρι πότε θα πληρώνω αυτό το λάθος μου.
|
Den paradéchese óti ftes
ki ute mialó pia vázis
ki ólo gelás antí na kles
ke thíma me fonázis.
Aderfé mu, aderfé mu, aderfáki mu,
éla páre ap’ ta chili to farmáki mu,
mia gineka in’ i zoí mu ke to páthos mu,
méchri póte tha pliróno aftó to láthos mu.
Skalí skalí th’ anévo
tis aponiás to drómo
ki ap’ ton kaimó tha litrothó
san fígo ap’ ton kósmo.
Aderfé mu, aderfé mu, aderfáki mu,
éla páre ap’ ta chili to farmáki mu,
mia gineka in’ i zoí mu ke to páthos mu,
méchri póte tha pliróno aftó to láthos mu.
|