|
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
τα έχουν άνθρωποι γραμμένα
που μιλούσαν μονάχα με τη σιωπή
κι είχαν φίλους τους αγγέλους
σαν αγάπες κάποιου τέλους
όταν όλα είχαν μια ανατροπή
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
Σαν φιλία είναι καρφωμένα
Στον αέρα, όπως τ’ άστρα που κοιτάς
Χτίστηκαν κι αυτά με λάσπες
Με τις έχθρες και μ’ αγάπες
Και με πείσματα που χρόνια μου κρατάς
Μόνο τα μαργαριτάρια
Δεν αφήνουνε σημάδια
Όταν μείνουνε καιρό σ’ ένα λαιμό
Και γι’ αυτό κι εγώ σφυρίζω
Τους σκοπούς που αιχμαλωτίζω
Για ν’ ακούς τραγούδια δίχως σπαραγμό
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
Σαν φιλιά είναι καρφωμένα
Στον αέρα, όπως τ’ άστρα που κοιτάς
Χτίστηκαν κι αυτά με λάσπες
Με τις έχθρες και μ’ αγάπες
Και με πείσματα που χρόνια μου κρατάς
Τα τραγούδια τ’ αγιασμένα
Τα έχουν άνθρωποι γραμμένα
που μιλούσαν μονάχα με τη σιωπή
κι είχαν φίλους τους αγγέλους
σαν αγάπες κάποιου τέλους
όταν όλα είχαν μια ανατροπή
|
Ta tragudia t’ agiasména
ta échun ánthropi gramména
pu milusan monácha me ti siopí
ki ichan fílus tus angélus
san agápes kápiu télus
ótan óla ichan mia anatropí
Ta tragudia t’ agiasména
San filía ine karfoména
Ston aéra, ópos t’ ástra pu kitás
Chtístikan ki aftá me láspes
Me tis échthres ke m’ agápes
Ke me pismata pu chrónia mu kratás
Móno ta margaritária
Den afínune simádia
Όtan minune keró s’ éna lemó
Ke gi’ aftó ki egó sfirízo
Tus skopus pu echmalotízo
Gia n’ akus tragudia díchos sparagmó
Ta tragudia t’ agiasména
San filiá ine karfoména
Ston aéra, ópos t’ ástra pu kitás
Chtístikan ki aftá me láspes
Me tis échthres ke m’ agápes
Ke me pismata pu chrónia mu kratás
Ta tragudia t’ agiasména
Ta échun ánthropi gramména
pu milusan monácha me ti siopí
ki ichan fílus tus angélus
san agápes kápiu télus
ótan óla ichan mia anatropí
|
