Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει τα μεσημέρια
παίρνει την Κρήτη στα φτερά, τον έρωτα στα χέρια
κατηφορίζει το βουνό το μονοπάτι παίρνει
και ο ήλιος μόλις τον κοιτά χαμογελά και γέρνει
Ο Άγιος Υάκινθος ανοίγει παραθύρια
σμίγει τα στήθια τα κορμιά και χτίζει τα γιοφύρια
ν’ αγαπηθούν οι άνθρωποι να ομορφήνει ο κόσμος
ν’ ανθίσει ο βασιλικός η ρίγανη κι ο δυόσμος
Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει στον Ψηλορείτη
να ‘ρχότανε να πέρναγε κι απ’ το δικό σου σπίτι
να σου ‘φερνε να σου `λεγε των δέντρων τον έρωτά του
να ξύπναγες απ’ την αρχή να ‘ρχόσουνα κοντά του.
|
O Άgios Iákinthos ksipnái ta mesiméria
perni tin Kríti sta fterá, ton érota sta chéria
katiforízi to vunó to monopáti perni
ke o ílios mólis ton kitá chamogelá ke gérni
O Άgios Iákinthos anigi parathíria
smígi ta stíthia ta kormiá ke chtízi ta giofíria
n’ agapithun i ánthropi na omorfíni o kósmos
n’ anthísi o vasilikós i rígani ki o diósmos
O Άgios Iákinthos ksipnái ston Psiloriti
na ‘rchótane na pérnage ki ap’ to dikó su spíti
na su ‘ferne na su `lege ton déntron ton érotá tu
na ksípnages ap’ tin archí na ‘rchósuna kontá tu.
|