Στο κέντρο του μυαλού μου ταξιδιώτης που σαν της γης το κέντρο είναι καυτό
Ανέγγιχτων ονείρων θιασώτης
Άνισης μάχης άγνωστος στρατιώτης
Μ’ εφ’ όπλου λόγχη αόρατους εχθρούς να κυνηγώ
Ένα παλιό ρεμπέτικο απόψε τη βραδιά μου ζωγραφίζει
Ένα βραχνό ζεϊμπέκικο λεβέντικο, βαρύ και σκοτεινό
Να βγάλω από τα στήθια μου την πιο βαθειά φωνή που ’χω κρυμμένη
Κι η ξοδεμένη νιότη μου να χαιρετήσει προσοχή εκείνους που αγαπώ
Μ’ έναν χαιρετισμό γλυκά δοσμένο τον ώμο μου χτυπήσαν φιλικά
Μα εγώ εχθρου θωριά καταλαβαίνω
Μορφίνη στις πληγές και περιμένω
Η αθάνατη ψυχή μου αναπνέει μηχανικά
Ένα παλιό ρεμπέτικο απόψε τη βραδιά μου ζωγραφίζει
Ένα βραχνό ζεϊμπέκικο λεβέντικο, βαρύ και σκοτεινό
Να βγάλω από τα στήθια μου την πιο βαθειά φωνή που ’χω κρυμμένη
Κι η ξοδεμένη νιότη μου να χαιρετήσει προσοχή εκέινους που αγαπώ
|
Sto kéntro tu mialu mu taksidiótis pu san tis gis to kéntro ine kaftó
Anéngichton oniron thiasótis
Άnisis máchis ágnostos stratiótis
M’ ef’ óplu lógchi aóratus echthrus na kinigó
Έna palió rebétiko apópse ti vradiá mu zografízi
Έna vrachnó zeibékiko levéntiko, varí ke skotinó
Na vgálo apó ta stíthia mu tin pio vathiá foní pu ’cho krimméni
Ki i ksodeméni nióti mu na cheretísi prosochí ekinus pu agapó
M’ énan cheretismó gliká dosméno ton ómo mu chtipísan filiká
Ma egó echthru thoriá katalaveno
Morfíni stis pligés ke periméno
I athánati psichí mu anapnéi michaniká
Έna palió rebétiko apópse ti vradiá mu zografízi
Έna vrachnó zeibékiko levéntiko, varí ke skotinó
Na vgálo apó ta stíthia mu tin pio vathiá foní pu ’cho krimméni
Ki i ksodeméni nióti mu na cheretísi prosochí ekéinus pu agapó
|