Ο ήλιος άργησε για μένα να φανεί
και δε φοβάμαι τώρα το αγιάζι
έχω περάσει εγώ πολλά από παιδί
ο πόνος με χτυπάει μα δε με νοιάζει
Αχ ρε ζωή παιχνίδια παίζεις
όνειρα κλέβεις πάντα της καρδιάς
μα είμαι αϊτός και δε με δένεις
είμαι ο γιος της μοναξιάς
Μονάχος μια ζωή σε πόλη ερημική
διαδρομή επέλεξα δικιά μου
και πίνω τον καημό απόψε στη σιωπή
πληρώνω για τα λάθη τα δικά μου
Αχ ρε ζωή παιχνίδια παίζεις
όνειρα κλέβεις πάντα της καρδιάς
μα είμαι αϊτός και δε με δένεις
είμαι ο γιος της μοναξιάς
|
O ílios árgise gia ména na fani
ke de fováme tóra to agiázi
écho perási egó pollá apó pedí
o pónos me chtipái ma de me niázi
Ach re zoí pechnídia pezis
ónira klévis pánta tis kardiás
ma ime aitós ke de me dénis
ime o gios tis monaksiás
Monáchos mia zoí se póli erimikí
diadromí epéleksa dikiá mu
ke píno ton kaimó apópse sti siopí
pliróno gia ta láthi ta diká mu
Ach re zoí pechnídia pezis
ónira klévis pánta tis kardiás
ma ime aitós ke de me dénis
ime o gios tis monaksiás
|