Ξετρέλανε τον κόσμο το ντουνιά.
Ωραία; μπα, μοιραία; μμμ..
γιατί έχει νιάτα, χάρη γλύκα τσαχπινιά
και σαν φανεί από καμιά γωνιά
της τραγουδάει όλ’ η γειτονιά
Αϊ Αϊ Αϊ Μαρία, Μαρία μου Μαρία
κούκλα είσαι σωστή
και μάνα στην κοκεταρία
με τις ματιές σου τις γλυκές,
βόμβες είν’ ατομικές,
σαν Μπικίνι εσύ με καις.
Αϊ Αϊ Αϊ Μαρία, Μαρία μου Μαρία
κέφι για να σπας
παντού σκορπάς τη φασαρία
και με τον ένα ενώ μιλάς,
τ’ αλλουνού χαμογελάς
και το κέφι μου χαλάς.
Άλλαξε πια πολιτική,
να μη με κλείσουν
στα στερνά στη φυλακή.
Αϊ Αϊ Αϊ Μαρία, Μαρία μου Μαρία
μονοκοντυλιά σβήσ’ τα παλιά,
να η ευκαιρία!
Σκέρτσα και κόνξες άσε ευθύς
και σε μένανε να ρθεις,
για να νοικοκυρευτείς.
|
Ksetrélane ton kósmo to ntuniá.
Orea; ba, mirea; mmm..
giatí échi niáta, chári glíka tsachpiniá
ke san fani apó kamiá goniá
tis tragudái ól’ i gitoniá
Ai Ai Ai María, María mu María
kukla ise sostí
ke mána stin koketaría
me tis matiés su tis glikés,
vómves in’ atomikés,
san Bikíni esí me kes.
Ai Ai Ai María, María mu María
kéfi gia na spas
pantu skorpás ti fasaría
ke me ton éna enó milás,
t’ allunu chamogelás
ke to kéfi mu chalás.
Άllakse pia politikí,
na mi me klisun
sta sterná sti filakí.
Ai Ai Ai María, María mu María
monokontiliá svís’ ta paliá,
na i efkería!
Skértsa ke kónkses áse efthís
ke se ménane na rthis,
gia na nikokireftis.
|