|
Όλοι με ρωτούν πως μπορώ
στη ζωή μου και πάω
δίχως να βρίσκω άκρη
πως δε βάζω κι εγώ μια τάξη
και ζω μια στο γέλιο και μια στο δάκρυ.
Όμως, ξέρω καλά πως αντέχει
η αγάπη η τρελή που στο άγνωστο τρέχει
Η αγάπη που συνέχεια ρωτάει
σιγουριά δε ζητάει και απαντήσεις δεν έχει.
Αίνιγμά μου, αίνιγμά μου
βάσανό μου που `χω αγαπήσει
Αίνιγμά μου αίνιγμά μου
που ποτέ μου δε θα βρω μια λύση.
Λέω πάλι παράξενο πράγμα
μια στάση η ζωή ποτέ να μην κάνει
Όλα φεύγουνε, πάνε, περνάνε
καράβι η ζωή και λιμάνι δεν πιάνει.
Αίνιγμά μου, αίνιγμά μου
βάσανο μου που `χω αγαπήσει
Αίνιγμά μου αίνιγμά μου
που πότε μου δε θα βρω μια λύση.
|
Όli me rotun pos boró
sti zoí mu ke páo
díchos na vrísko ákri
pos de vázo ki egó mia táksi
ke zo mia sto gélio ke mia sto dákri.
Όmos, kséro kalá pos antéchi
i agápi i trelí pu sto ágnosto tréchi
I agápi pu sinéchia rotái
siguriá de zitái ke apantísis den échi.
Enigmá mu, enigmá mu
vásanó mu pu `cho agapísi
Enigmá mu enigmá mu
pu poté mu de tha vro mia lísi.
Léo páli parákseno prágma
mia stási i zoí poté na min káni
Όla fevgune, páne, pernáne
karávi i zoí ke limáni den piáni.
Enigmá mu, enigmá mu
vásano mu pu `cho agapísi
Enigmá mu enigmá mu
pu póte mu de tha vro mia lísi.
|
