|
Άιντε τα χιόνια λιώσανε
λόγια που ‘χαμε αφήσει φύγαν μας προδώσανε
Μήπως και τι θα κάνανε σιγά μη μένανε
ούτε θυμάμαι οι λέξεις μου ποιους καίγανε
Παλάτια χτίσαμε πάνω σε άμμο παχιά
και στερέψαμε από όνειρα ταχιά – ταχιά
Τώρα σε τόπο άλλο θα προκαλέσω σάλο
τον καιρό περιμένω απλά να μου κάνει σινιάλο
Να ξεχυθώ πάλι σαν λάβα μέσα απ`τα έγκατα της γης
για να θολώσω λιγάκι τ`όμορφο χρώμα της αυγής
Μπορείς; κάν’ το κι εσύ
φτιάξε ωραία μουσική μάθε τους στίχους σου φαρσί
Και πες μου επιτέλους ποια είναι τα όνειρα σου όχι μη φτύσεις χολή
ούτε καμιά στιχουργική απειλή
Αναλωθήκαμε πολύ μ`όλη αυτή τη μαλακία
Κι`έχουμε χάσει την πραγματική ουσία
Άιντε και το κουπλέ τελειώνει φτάνει το ρεφρέν
Δεν ανήκω πια στους μεν ούτε στους δεν
Μ’ ανήκω μόνο σε μένα και δε μου ανήκει κανένας
παρά μονάχα το μελάνι αυτής της γαμημένης πέννας
Και το λευκό χαρτί που επιτέλους λειτουργεί όχι οργή για να φτύσω
μα σαν θεμέλιο όνειρα για να χτίσω
Και με νότες καθάριες να το στολίσω
αφού πρώτα το ντύσω μ`αγάπη θα στο ξεφουρνίσω
Άιντε πες μου τα όνειρα σου
Φτιάξε ωραία μουσική μάθε τους στίχους σου φαρσί
Άιντε κι άστα να πετάξουν
Αφού πρώτα τα ντύσω μ`αγάπη θα στα ξεφουρνίσω
Άιντε κι εγώ θα μεθύσω
Οργή δε θα φτύσω βάζω θεμέλια όνειρα για να χτίσω
Άιντε να ξεκαθαρίσω
Δε μετανιώνω για ότι έζησα μα πίσω δε γυρίζω
Άιντε τ’ αστέρια ανάψανε
και πάλι στέγη για απόψε όμορφη μας φτιάξανε
Και μας χαράξανε πορεία το βήμα μας να ανοίξουμε
γιατί σαν σκάσει η αυγή και τούτα θα σκορπίσουνε
Όπως σκορπίσαμε κι εμείς σαν φύλλα φθινοπωρινά
βλέπω εντέλει τα όνειρα μας δεν ήτανε κοινά
Μέσα σε όνειρα άλλων τη τύχη μας γυρεύαμε
χαρά λύπη αρώματα από ‘κει ξεκλέβαμε
Ήρθε η ώρα το δικό μας πίνακα να ζωγραφίσουμε
με δικιά μας ανάσα ζωή να του χαρίσουμε
Να το γεμίσουμε μ’ όνειρα του δικού μας ύπνου
να τα στεριώσουμε στη ράχη κατάλευκου κύκνου
Να κολυμπήσουν στα πιο απίθανα μέρη της γης
και ν’ ανταμώσουν πετώντας στις ομορφιές της ζωής
Που ‘ναι κρυμμένες στα πελάγη τ’ ουρανού
και σε θάλασσες που δε χωράν στο νου
Άιντε και κάπως έτσι κλείνω
για ότι έζησα δε μετανιώνω απλά πίσω τ’ αφήνω
Πάω να βρω τώρα τα δικά μου όρια
και το ταξίδι ξεκινάει απ`τα βόρια
Άιντε πες μου τα όνειρα σου
Φτιάξε ωραία μουσική μάθε τους στίχους σου φαρσί
Άιντε κι άστα να πετάξουν
Αφού πρώτα τα ντύσω μ`αγάπη θα στα ξεφουρνίσω
Άιντε κι εγώ θα μεθύσω
Οργή δε θα φτύσω βάζω θεμέλια όνειρα για να χτίσω
Άιντε να ξεκαθαρίσω
Δε μετανιώνω για ότι έζησα μα πίσω δε γυρίζω
Άιντε πες μου τα όνειρα σου
Φτιάξε ωραία μουσική μάθε τους στίχους σου φαρσί
Άιντε κι άστα να πετάξουν
Αφού πρώτα τα ντύσω μ’ αγάπη θα στα ξεφουρνίσω
Άιντε κι εγώ θα μεθύσω
Οργή δε θα φτύσω βάζω θεμέλια όνειρα για να χτίσω
Άιντε να ξεκαθαρίσω
Δε μετανιώνω για ότι έζησα μα πίσω δε γυρίζω
|
Άinte ta chiónia liósane
lógia pu ‘chame afísi fígan mas prodósane
Mípos ke ti tha kánane sigá mi ménane
ute thimáme i léksis mu pius kegane
Palátia chtísame páno se ámmo pachiá
ke sterépsame apó ónira tachiá – tachiá
Tóra se tópo állo tha prokaléso sálo
ton keró periméno aplá na mu káni siniálo
Na ksechithó páli san láva mésa ap`ta égkata tis gis
gia na tholóso ligáki t`ómorfo chróma tis avgís
Boris; kán’ to ki esí
ftiákse orea musikí máthe tus stíchus su farsí
Ke pes mu epitélus pia ine ta ónira su óchi mi ftísis cholí
ute kamiá stichurgikí apilí
Analothíkame polí m`óli aftí ti malakía
Ki`échume chási tin pragmatikí usía
Άinte ke to kuplé telióni ftáni to refrén
Den aníko pia stus men ute stus den
M’ aníko móno se ména ke de mu aníki kanénas
pará monácha to meláni aftís tis gamiménis pénnas
Ke to lefkó chartí pu epitélus liturgi óchi orgí gia na ftíso
ma san themélio ónira gia na chtíso
Ke me nótes katháries na to stolíso
afu próta to ntíso m`agápi tha sto ksefurníso
Άinte pes mu ta ónira su
Ftiákse orea musikí máthe tus stíchus su farsí
Άinte ki ásta na petáksun
Afu próta ta ntíso m`agápi tha sta ksefurníso
Άinte ki egó tha methíso
Orgí de tha ftíso vázo themélia ónira gia na chtíso
Άinte na ksekatharíso
De metanióno gia óti ézisa ma píso de girízo
Άinte t’ astéria anápsane
ke páli stégi gia apópse ómorfi mas ftiáksane
Ke mas charáksane poria to víma mas na aniksume
giatí san skási i avgí ke tuta tha skorpísune
Όpos skorpísame ki emis san fílla fthinoporiná
vlépo entéli ta ónira mas den ítane kiná
Mésa se ónira állon ti tíchi mas girevame
chará lípi arómata apó ‘ki kseklévame
Ήrthe i óra to dikó mas pínaka na zografísume
me dikiá mas anása zoí na tu charísume
Na to gemísume m’ ónira tu diku mas ípnu
na ta steriósume sti ráchi katálefku kíknu
Na kolibísun sta pio apíthana méri tis gis
ke n’ antamósun petóntas stis omorfiés tis zoís
Pu ‘ne krimménes sta pelági t’ uranu
ke se thálasses pu de chorán sto nu
Άinte ke kápos étsi klino
gia óti ézisa de metanióno aplá píso t’ afíno
Páo na vro tóra ta diká mu ória
ke to taksídi ksekinái ap`ta vória
Άinte pes mu ta ónira su
Ftiákse orea musikí máthe tus stíchus su farsí
Άinte ki ásta na petáksun
Afu próta ta ntíso m`agápi tha sta ksefurníso
Άinte ki egó tha methíso
Orgí de tha ftíso vázo themélia ónira gia na chtíso
Άinte na ksekatharíso
De metanióno gia óti ézisa ma píso de girízo
Άinte pes mu ta ónira su
Ftiákse orea musikí máthe tus stíchus su farsí
Άinte ki ásta na petáksun
Afu próta ta ntíso m’ agápi tha sta ksefurníso
Άinte ki egó tha methíso
Orgí de tha ftíso vázo themélia ónira gia na chtíso
Άinte na ksekatharíso
De metanióno gia óti ézisa ma píso de girízo
|
