Γιατί δε γελάς πια μαζί μου
γιατί σιωπηλή περπατάς;
Και τι ήταν εκείνο το σκοτεινό βλέμμα
που μου έριξες φως μου,
έδειχνες να πονάς.
Γιατί δε με παίρνεις τα βράδια,
το χέρι μου διώχνεις μακριά.
Όλα τ’αντέχω και το να μη σε έχω
μα πεθαίνω καρδιά μου για μένα όταν πονάς.
Έμεινα ο ίδιος μικρή μου,
εσύ άλλαξες, ξέρω πως είναι αυτά,
μα θα ’δινα και τη ζωή μου
για να μην πονέσεις ποτέ ξανά.
Θέλεις να φύγεις το ξέρω,
μη σκέφτεσαι εμένα χαζό.
Δεν είσαι φτιαγμένη για αιώνια ρομάντζα,
είσαι όπως είσαι κι έτσι σε αγαπώ.
Έμεινα ο ίδιος μικρή μου
εσύ άλλαξες, ξέρω πως είναι αυτά,
μα θα ’δινα και τη ζωή μου
για να μην πονέσεις ποτέ ξανά.
Κοίτα μπροστά σου τα όνειρά σου, κυνήγησέ τα
στο δρόμο όλα είναι ανοιχτά
κι άμα φοβάσαι θα ’μαι ένα φίλος να σε προσέχει,
η πιο ζεστή αγκαλιά.
Δεν είσαι φτιαγμένη για αιώνια ρομάντζα,
είσαι όπως είσαι κι έτσι σε αγαπώ.
Έμεινα ο ίδιος μικρή μου,
εσύ άλλαξες, ξέρω πως είναι αυτά,
μα θα ’δινα και τη ζωή μου
για να μην πονέσεις ποτέ ξανά.
|
Giatí de gelás pia mazí mu
giatí siopilí perpatás;
Ke ti ítan ekino to skotinó vlémma
pu mu érikses fos mu,
édichnes na ponás.
Giatí de me pernis ta vrádia,
to chéri mu dióchnis makriá.
Όla t’antécho ke to na mi se écho
ma petheno kardiá mu gia ména ótan ponás.
Έmina o ídios mikrí mu,
esí állakses, kséro pos ine aftá,
ma tha ’dina ke ti zoí mu
gia na min ponésis poté ksaná.
Thélis na fígis to kséro,
mi skéftese eména chazó.
Den ise ftiagméni gia eónia romántza,
ise ópos ise ki étsi se agapó.
Έmina o ídios mikrí mu
esí állakses, kséro pos ine aftá,
ma tha ’dina ke ti zoí mu
gia na min ponésis poté ksaná.
Kita brostá su ta ónirá su, kinígisé ta
sto drómo óla ine anichtá
ki áma fováse tha ’me éna fílos na se proséchi,
i pio zestí agkaliá.
Den ise ftiagméni gia eónia romántza,
ise ópos ise ki étsi se agapó.
Έmina o ídios mikrí mu,
esí állakses, kséro pos ine aftá,
ma tha ’dina ke ti zoí mu
gia na min ponésis poté ksaná.
|