Χθες βράδυ έκλαψα για σένα σε θυμήθηκα
σκεφτόμουν μέχρι το πρωί και δεν κοιμήθηκα
Θυμήθηκα τα όνειρά μας
τα λόγια τα μοναδικά μας
Κι ύστερα τα σπασμένα μου φτερά
και πόσο είχες πέσει χαμηλά
και πόσο είχες πέσει
Ακατάλληλη αγάπη ήσουν τελικά
μόνο λόγια ήσουν λόγια, λόγια γενικά
Σ’ είχα πέλαγος κι ήσουν μια σταλαγματιά
ακατάλληλη αγάπη ήσουν τελικά
Χθες βράδυ έκλαψα για σένα και λυπήθηκα
που βρήκα Θεέ μου το κουράγιο και σ’ αρνήθηκα
θυμήθηκα τα περασμένα
ήρθαν μπροστά μου ένα ένα
Κι ύστερα τα σπασμένα μου φτερά
και πόσο είχες πέσει χαμηλά
Και πόσο είχες πέσει
|
Chthes vrádi éklapsa gia séna se thimíthika
skeftómun méchri to pri ke den kimíthika
Thimíthika ta ónirá mas
ta lógia ta monadiká mas
Ki ístera ta spasména mu fterá
ke póso iches pési chamilá
ke póso iches pési
Akatállili agápi ísun teliká
móno lógia ísun lógia, lógia geniká
S’ icha pélagos ki ísun mia stalagmatiá
akatállili agápi ísun teliká
Chthes vrádi éklapsa gia séna ke lipíthika
pu vríka Theé mu to kurágio ke s’ arníthika
thimíthika ta perasména
írthan brostá mu éna éna
Ki ístera ta spasména mu fterá
ke póso iches pési chamilá
Ke póso iches pési
|