|
Για τους φίλους που θυμάμαι αυτά τα βράδια…
Για τα νεύρα που μου σπάσαν στο στρατό…
Για τα όνειρα που μας τα δώσαν άδεια…
δε θυμάμαι που την πάτησα και γω!
Για σένα κούκλα μου που βλέπω να παλεύεις…
και για μένα που ‘χω κολλήσει εδώ
Για τις μέρες που θα΄ρθουν και τις φοβάμαι…
Σ’ ένα κόσμο που έχει αντίκρυσμα σκληρό!
Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ!
Για τα χρόνια που θυμάμαι απ’ το σχολείο…
Για όσα είδα και δεν ήθελα να πω
Γι’ αυτά που μ’ έμαθαν να ζω και να ελπίζω…
και δεν είναι αυτά που βρήκα εγώ!
Για τα σύνορα που θέλω να καούνε
και για κόσμους όμορφους που πάω να βρω
για τα μάτια σου που στο μυαλό μου ζούνε…
για όλα αυτά που τώρα τραγουδώ!
Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
Ακόμα προσπαθώ ακόμα προσπαθώ
|
Gia tus fílus pu thimáme aftá ta vrádia…
Gia ta nevra pu mu spásan sto strató…
Gia ta ónira pu mas ta dósan ádia…
de thimáme pu tin pátisa ke go!
Gia séna kukla mu pu vlépo na palevis…
ke gia ména pu ‘cho kollísi edó
Gia tis méres pu tha΄rthun ke tis fováme…
S’ éna kósmo pu échi antíkrisma skliró!
Akóma prospathó akóma prospathó
Akóma prospathó akóma prospathó!
Gia ta chrónia pu thimáme ap’ to scholio…
Gia ósa ida ke den íthela na po
Gi’ aftá pu m’ émathan na zo ke na elpízo…
ke den ine aftá pu vríka egó!
Gia ta sínora pu thélo na kaune
ke gia kósmus ómorfus pu páo na vro
gia ta mátia su pu sto mialó mu zune…
gia óla aftá pu tóra tragudó!
Akóma prospathó akóma prospathó
Akóma prospathó akóma prospathó
|
