Η απόσταση που μας χωρίζει
Μέσα απ’ την οθόνη χάνεται
Ο έρωτας που μας αγγίζει
Γίνεται καπνός και χάνεται
Όσο ζω ακόμα ελπίζω
Σου το ορκίζομαι
Όσο ψάχνω τόσα βρίσκω
Και απελπίζομαι
Μέρες που φεύγουν στο φτερό
Μέρες που περνούν ασήμαντα
Όλα φαίνονται να αλλάζουν
Όμως δεν αλλάζει τίποτα
Λίγοι και οι φίλοι μετρημένοι στα δάχτυλα
Σκληρά και αληθινά ήταν τα λόγια που έμειναν
Ακόμα σ’ αγαπώ
Και δεν υποχωρώ
Εγώ ποτέ το χρήμα δεν έκανα θεό
Ακόμα σ’ αγαπώ
Και δεν υποχωρώ
Εγώ τη φαντασία την έκανα αρχηγό
Ακόμα σ’ αγαπώ…
Υπάρχει μόνο ένας δρόμος
Όλοι οι άλλοι έχουν σύνορα
Υπάρχει μόνο μια ζωή
Που δεν αλλάζει με τίποτα
Ένα κωδικός, ένας αριθμός που δεν κοστίζει τίποτα
Ο έρωτας νικάει ακόμα το θάνατο για σήμερα
|
I apóstasi pu mas chorízi
Mésa ap’ tin othóni chánete
O érotas pu mas angizi
Ginete kapnós ke chánete
Όso zo akóma elpízo
Su to orkízome
Όso psáchno tósa vrísko
Ke apelpízome
Méres pu fevgun sto fteró
Méres pu pernun asímanta
Όla fenonte na allázun
Όmos den allázi típota
Lígi ke i fíli metriméni sta dáchtila
Sklirá ke alithiná ítan ta lógia pu éminan
Akóma s’ agapó
Ke den ipochoró
Egó poté to chríma den ékana theó
Akóma s’ agapó
Ke den ipochoró
Egó ti fantasía tin ékana archigó
Akóma s’ agapó…
Ipárchi móno énas drómos
Όli i álli échun sínora
Ipárchi móno mia zoí
Pu den allázi me típota
Έna kodikós, énas arithmós pu den kostízi típota
O érotas nikái akóma to thánato gia símera
|