|
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
και περιμένεις να’ ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
Και περιμένεις να’ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Μια πέτρα σφηνωμένη στο στέρνο
και εγώ συνέχεια μηνύματα στέλνω
αν τα λαμβάνεις καλώς τότε μένω
αν δε γουστάρεις χαιρετίσματα φεύγω.
Είναι η τελευταία λέξη, πριν από τ’ αντίο
πριν να σε βγάλουν, καρδιά μου έξω στο κρύο
η ώρα δύο πήγε δύο και τα μάτια μου κλείνουν
οι δυνάμεις μου απόψε μοιάζουν να μ’ αφήνουν.
Mες στη σιωπή σε αφουγκράζομαι(ναι)
καρδιά μου μείνε χτύπα κι άλλο σε χρειάζομαι
και αναγκάζομαι να πω, ναι, για πρώτη φορά
όσα δεν έχω πει πότε μου μα ποτέ μου ξανά
και γράφω, ένα γράμμα πριν να φύγω μακριά
πριν το αντίο πριν κρυφτώ πριν να γίνω σκιά
κρυμμένος στις σελίδες που `χει γράψει το στυλό
μέσα στο ψέμα που γεννάει το μυαλό
ψέμα ήρθες και απόψε
καρδιά μου κάθε κακό τώρα διώξε
όσο υπάρχουν άνθρωποι φοβάμαι
και προτιμάω μακριά πάντα να `μαι
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
και περιμένεις να’ ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
Και περιμένεις να’ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Μια πέτρα σφηνωμένη στο στέρνο
και εγώ συνέχεια μηνύματα στέλνω
αν τα λαμβάνεις καλώς τότε μένω
αν δε γουστάρεις χαιρετίσματα φεύγω
Βαστάω γερά, βλέπω μπροστά
γυρνώ την πλάτη στ’ άσχημα
τα λογικά μου έχασα και το Θεό χρειάστηκα
πολύ για σένα νοιάστηκα, μου λες πως βιάστηκα
κοιτά πολύ κουράστηκα λόγια κρυφά μοιράστηκα
αφού με θέλεις πολύ γιατί το κάνεις γιατί
κάνω πάντα υπομονή
είναι η δική μου επιλογή μόνο μιλάω στη καρδιά,
μόνο χαρίζω αγκαλιά
μόνος και πάλι έμεινα μα μη το πείτε πουθενά
πολύ μπερδεύω το μυαλό μου με πράγματα άγνωστα
φοβάμαι και φοβάσαι μα προχωράμε σωστά
σφίξε μου το χέρι, χαμογέλα ξανά
πλέον τα πάντα φαντάζουνε μαγικά
το πριν και το μετά
πως καταντήσαμε πια
θέλω να μάθω ποιο το τέλος πριν να είναι αργά
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
και περιμένεις να’ ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Άκου, άκου, άκου…
Αν είσαι κάπου, κάπου, κάπου…
Και περιμένεις να’ρθει η στιγμή
που θα βρεις κάποιο μέρος να ζήσεις μακριά του.
Άκου…
Μια πέτρα σφηνωμένη στο στέρνο
και εγώ συνέχεια μηνύματα στέλνω
αν τα λαμβάνεις καλώς τότε μένω
αν δε γουστάρεις χαιρετίσματα φεύγω
|
Άku, áku, áku…
An ise kápu, kápu, kápu…
ke periménis na’ rthi i stigmí
pu tha vris kápio méros na zísis makriá tu.
Άku…
Άku, áku, áku…
An ise kápu, kápu, kápu…
Ke periménis na’rthi i stigmí
pu tha vris kápio méros na zísis makriá tu.
Άku…
Mia pétra sfinoméni sto stérno
ke egó sinéchia minímata stélno
an ta lamvánis kalós tóte méno
an de gustáris cheretísmata fevgo.
Ine i teleftea léksi, prin apó t’ antío
prin na se vgálun, kardiá mu ékso sto krío
i óra dío píge dío ke ta mátia mu klinun
i dinámis mu apópse miázun na m’ afínun.
Mes sti siopí se afugkrázome(ne)
kardiá mu mine chtípa ki állo se chriázome
ke anagkázome na po, ne, gia próti forá
ósa den écho pi póte mu ma poté mu ksaná
ke gráfo, éna grámma prin na fígo makriá
prin to antío prin kriftó prin na gino skiá
krimménos stis selídes pu `chi grápsi to stiló
mésa sto pséma pu gennái to mialó
pséma írthes ke apópse
kardiá mu káthe kakó tóra diókse
óso ipárchun ánthropi fováme
ke protimáo makriá pánta na `me
Άku, áku, áku…
An ise kápu, kápu, kápu…
ke periménis na’ rthi i stigmí
pu tha vris kápio méros na zísis makriá tu.
Άku…
Άku, áku, áku…
An ise kápu, kápu, kápu…
Ke periménis na’rthi i stigmí
pu tha vris kápio méros na zísis makriá tu.
Άku…
Mia pétra sfinoméni sto stérno
ke egó sinéchia minímata stélno
an ta lamvánis kalós tóte méno
an de gustáris cheretísmata fevgo
Oastáo gerá, vlépo brostá
girnó tin pláti st’ áschima
ta logiká mu échasa ke to Theó chriástika
polí gia séna niástika, mu les pos viástika
kitá polí kurástika lógia krifá mirástika
afu me thélis polí giatí to kánis giatí
káno pánta ipomoní
ine i dikí mu epilogí móno miláo sti kardiá,
móno charízo agkaliá
mónos ke páli émina ma mi to pite puthená
polí berdevo to mialó mu me prágmata ágnosta
fováme ke fováse ma prochoráme sostá
sfíkse mu to chéri, chamogéla ksaná
pléon ta pánta fantázune magiká
to prin ke to metá
pos katantísame pia
thélo na mátho pio to télos prin na ine argá
Άku, áku, áku…
An ise kápu, kápu, kápu…
ke periménis na’ rthi i stigmí
pu tha vris kápio méros na zísis makriá tu.
Άku…
Άku, áku, áku…
An ise kápu, kápu, kápu…
Ke periménis na’rthi i stigmí
pu tha vris kápio méros na zísis makriá tu.
Άku…
Mia pétra sfinoméni sto stérno
ke egó sinéchia minímata stélno
an ta lamvánis kalós tóte méno
an de gustáris cheretísmata fevgo
|
