Άκουσα αγάπες πέρα από χάρτες
πέρα απ’ τις πέντε αισθήσεις να ζουν
Άκουσα της σιωπής ακροβάτες
που κινδυνέψαν να τσακιστούν
Άκουσα σκέψεις κρυμμένες λέξεις
θαύματα και στιγμές που θα ‘ρθούν
Άκουσα τ’ άστρα ψυχές σαν κάστρα
που ανοίξαν τόσα για να μου πουν
Άκουσα και το κόκκινο χρώμα
που είχε πάρει ο ουρανός
όταν η αγάπη φώναξε τόσο
που απ’ την ντροπή του κάθε άλλος ήχος σώπασε
Άκουσα όνειρα σκαλοπάτια
που με καλούσαν να τ’ ανεβώ
Άκουσα δρόμους, γερμένους ώμους
κάπου να βρίσκω για ν’ ακουμπώ
Άκουσα κάρβουνα που στενάζαν
απ’ το κουράγιο που `χει η ψυχή
κι αναστενάρηδες που πεθαίναν
αν η φωτιά τους είχε σβηστεί
Άκουσα και το κόκκινο χρώμα
που είχε πάρει ο ουρανός
όταν η αγάπη φώναξε τόσο
που απ’ την ντροπή του κάθε άλλος ήχος σώπασε
Άκουσα και το κόκκινο χρώμα
που είχε πάρει ο ουρανός
όταν η αγάπη φώναξε τόσο
που απ’ την ντροπή του κάθε άλλος ήχος σώπασε
|
Άkusa agápes péra apó chártes
péra ap’ tis pénte esthísis na zun
Άkusa tis siopís akrovátes
pu kindinépsan na tsakistun
Άkusa sképsis krimménes léksis
thafmata ke stigmés pu tha ‘rthun
Άkusa t’ ástra psichés san kástra
pu aniksan tósa gia na mu pun
Άkusa ke to kókkino chróma
pu iche pári o uranós
ótan i agápi fónakse tóso
pu ap’ tin ntropí tu káthe állos íchos sópase
Άkusa ónira skalopátia
pu me kalusan na t’ anevó
Άkusa drómus, germénus ómus
kápu na vrísko gia n’ akubó
Άkusa kárvuna pu stenázan
ap’ to kurágio pu `chi i psichí
ki anastenárides pu pethenan
an i fotiá tus iche svisti
Άkusa ke to kókkino chróma
pu iche pári o uranós
ótan i agápi fónakse tóso
pu ap’ tin ntropí tu káthe állos íchos sópase
Άkusa ke to kókkino chróma
pu iche pári o uranós
ótan i agápi fónakse tóso
pu ap’ tin ntropí tu káthe állos íchos sópase
|