Λυπάμαι, λυπάμαι
δεν κράτησε πολύ
μια αγάπη σαν κύμα
που χτύπησε στα βράχια ένα πρωί
Φόρεσα το φόρεμα κι απόψε
που πάντοτε σου άρεσε
μα όπως τα ονειρά μου
κι αυτό από τότε πάλιωσε
Ακριβό μετάξι
φόρεσα για σένα στην κάρδια
έχει ξεπαγιάσει
να σε περιμένει στη γωνιά
όλα έχουν αλλάξει
γέμισε η αγάπη μας σκουριά
ακριβό μετάξι
που έγινε κουρέλι στο βοριά
Φοβάμαι, φοβάμαι
για σένα πιο πολύ
θυμώνω, λυπάμαι
κι εσύ μου λες
πως έτσι είν’ η ζωή
|
Lipáme, lipáme
den krátise polí
mia agápi san kíma
pu chtípise sta vráchia éna pri
Fóresa to fórema ki apópse
pu pántote su árese
ma ópos ta onirá mu
ki aftó apó tóte páliose
Akrivó metáksi
fóresa gia séna stin kárdia
échi ksepagiási
na se periméni sti goniá
óla échun alláksi
gémise i agápi mas skuriá
akrivó metáksi
pu égine kuréli sto voriá
Fováme, fováme
gia séna pio polí
thimóno, lipáme
ki esí mu les
pos étsi in’ i zoí
|