Αύριο πάλι τι θα γίνει,
χρόνια ολόκληρα ρωτώ,
καινούργια βάσανα, καινούργιες πίκρες
με περιμένουν το φτωχό.
Η μέρα η αυριανή
ποτέ μην ξημερώσει,
γιατί καινούργιες συμφορές
και πίκρες θα μου δώσει.
Όλοι το αύριο προσμένουν
με την ελπίδα στην καρδιά,
όμως για μένανε καμιά ελπίδα
στον κόσμο δεν υπάρχει πια.
Η μέρα η αυριανή
ποτέ μην ξημερώσει,
γιατί καινούργιες συμφορές
και πίκρες θα μου δώσει.
Αν ήξερες καλή μου μάνα
πόσα τραβάω στη ζωή,
σ’ αυτό τον άδικο και ψεύτη κόσμο
ποτέ δε θα `φερνες παιδί.
Η μέρα η αυριανή
ποτέ μην ξημερώσει,
γιατί καινούργιες συμφορές
του δόλιου θα μου δώσει.
|
Avrio páli ti tha gini,
chrónia olóklira rotó,
kenurgia vásana, kenurgies píkres
me periménun to ftochó.
I méra i avrianí
poté min ksimerósi,
giatí kenurgies simforés
ke píkres tha mu dósi.
Όli to avrio prosménun
me tin elpída stin kardiá,
ómos gia ménane kamiá elpída
ston kósmo den ipárchi pia.
I méra i avrianí
poté min ksimerósi,
giatí kenurgies simforés
ke píkres tha mu dósi.
An íkseres kalí mu mána
pósa traváo sti zoí,
s’ aftó ton ádiko ke psefti kósmo
poté de tha `fernes pedí.
I méra i avrianí
poté min ksimerósi,
giatí kenurgies simforés
tu dóliu tha mu dósi.
|