Μη μιλάς κι άφησέ με με φιλιά να σε ντύσω
κι άσε μόνο τη νύχτα να μιλάει για μας
Απ’ τα χείλη σου παίρνω τη πνοή για να ζήσω
κι έχουν χάσει το χρόνο οι παλμοί της καρδιάς
Αξημέρωτη νύχτα είν’ απόψε η δική μας
να ‘ταν όλη η ζωή μας σαν τη νύχτα αυτή
Αξημέρωτη νύχτα που ποτέ μη τελειώσει
πιο καλά να μας λιώσει μέχρι να ‘ρθει πρωί
Είναι άγιες οι ώρες που μας δένει η αγάπη
μη μιλάς και χαλάσει η μαγεία αυτή
Για τους δυο μας θυμήσου μόνο η νύχτα υπάρχει
να γεμίσει εικόνες τη γλυκιά μας σιωπή
|
Mi milás ki áfisé me me filiá na se ntíso
ki áse móno ti níchta na milái gia mas
Ap’ ta chili su perno ti pnoí gia na zíso
ki échun chási to chróno i palmi tis kardiás
Aksiméroti níchta in’ apópse i dikí mas
na ‘tan óli i zoí mas san ti níchta aftí
Aksiméroti níchta pu poté mi teliósi
pio kalá na mas liósi méchri na ‘rthi pri
Ine ágies i óres pu mas déni i agápi
mi milás ke chalási i magia aftí
Gia tus dio mas thimísu móno i níchta ipárchi
na gemísi ikónes ti glikiá mas siopí
|